رمزگشایی پنتاگون
جانومه نور دو چشمانومه

خود کلمه افغانستان، وقتی به عنوان اسم کشور استفاده می‌شود، خیلی چیز نویی است و کمتر از صد سال سن دارد.
پشتون‌ها به‌عنوان گروهی از اقوام بزرگ (که ادای بزرگ‌ترین قوم را درمی‌آورند) خودشان خودشان را با این نام، به معنای دقیق «سوز و ناله» (چرا واقعا)، می‌شناسند.
اولین‌بار امان‌الله خان پادشاه متجدد و رضاخان‌ و آتاتورکِ افغانستان، که او هم پس از سفر اروپا شل شد؛ اشارات ریزی به این نام کرد. اما کشور «افغانستان» رسما در دوره محمد ظاهر شاه، آخرین پادشاه این کشور، وارد ادبیات سیاسی جهان، کتاب جغرافی دوم راهنمایی و نقشه روی دیوار ادارات دولتی شد.
حالا چرا افغانستان واقعا؟ از آنجا که خود ظاهرشاه، به عنوان پدر فامیل‌بازی افغانستان محسوب می‌شود (که بعضی‌ها به اشتباه «پدر افغانستان» ترجمه‌اش کرده‌اند)، نام کشور نیز با تکیه بر یک قومیت (طبعا فامیل‌های خودش)، گذاشته شد و آخرش صلوات هم فرستادند.
نکته جالب در افغانستان این است که تقریبا تمام حاکمان این کشور، از دوره شاه و شاه‌بازی تا خود الان، از همین قوم پشتون بوده‌اند و شیوه کشورداری‌شان هم جلوی چشم جهانیان است و دیگر گفتن ندارد. چرا گفتم جالب؟ قیافه ایرانی‌ها بعد از ۲ رئیس‌جمهور سمنانی را ببینید. خداحافظ. 
با همه این حرف‌ها؛ همیشه فارغ‌التحصیلان اروپایی و آمریکایی پشتون نسبت به بومیان و سایر اقوام، در چشم نیروهای بین‌المللی، اولویت اصلی جهت سپردن دولت‌ها بوده‌اند که کنجکاوی‌اش به من و شما نیامده است.
شما خودتان بعد از نامزد هزاره اختیار کردن نوید محمدزاده فاز آنتی‌رِیسیسم برداشته‌اید، پنتاگون چیزی گفت؟ به روی‌تان آورد قبل از آهنگ فروهر و تمسخرهای سریال سروش  صحت؛ جان‌تان نبود، نور دو چشمان‌تان نبود؟
 
 
 
ادامه تیترها را از اینجا بخوانید:

ثبت ديدگاه