راه راه: مستاجر: در زمان انتخابات عزیز است و بعد از آن شریف. خانه به دوش. اگر اعتراض دارد باید تخلیه کند و به سرپناه های شهرداری برود. کرایه پرداز.

صاحب خانه: ملکه ی عذاب مستاجر. همیشه یک جوان دم بخت دارد که میخواهد سر و سامانش دهد. به همین دلیل عذر مستاجر را میخواهد. اگر مستاجر می خواهد بماند باید حقوق عقب افتادن ازدواج یک جوان را بدهد. برای اینکه مستاجر را دم حجله بکشد یک خانه ای با سقف نم زده و شلنگ سوراخ و دوش شکسته به او قالب می کند.

اجاره: با قیمت دلار بالا می رود ولی با هیچ چیزی پایین نمی آید. هردمبیل. وسیله ای برای رای آوردن در انتخابات. متناسب با قرض های صاحب خانه و خانوادهاش تعیین می شود.

خانه: چهاردیواری، اجباری. هر جایی که بشود کپه مرگ را گذاشت. محلی برای چرت زدن. هر یک سانتی مترش هَوار تومان می ارزد. هرچه متراژش کوچکتر، با صفاتر و کم خرج تر. آرزوی نایاب جوانان در آینده.

مسکن مهر: افتخار افتتاح نکردنش به آخوندی رسید. سقفی برای زندگی بی منت صاحب خانه. مقاوم در برابر زلزله بدون فتوشاپ. مسکنی که به او بی مهری شد.

مصالح ساختمانی: قیمتش در دولت تدبیر و امید سر به فلک کشید. ماده اولیه خانه. در نبودش باید به چادر نشینی رو آورد.