الهی! ای جورکننده‌ی قرض‌های آخر ماه؛ مگر نفرموده بودی: «وَمَا جَعَلَ عَلَیْکُمْ فِی الدِّینِ مِنْ حَرَجٍ»؟ حالا حرج ما شده است این پوشک!

پروردگارا! هر بسته‌پوشکی را که می‌خرم، حس می‌کنم دلار و یا سکه طلا درون چاه فاضلاب ریخته‌ام.
یا رب! این نوزادِ معصوم که فرستاده‌ای چرا لازمه‌ی پشتش را به کارخانه طلاسازی وصل کرده‌ای؟
گاهی با خود می‌گویم دستمال کاغذی یا پارچه‌های بریده‌بریده چه ایرادی دارد که باید هر روز از این طلاها(پوشک) را قربانی کنیم؟

مهربانا! به ما صبری عطا کن که بتوانیم قسطِ پوشک را هم به مخارجِ آب و برق و گاز و بیمه اضافه کنیم.
بارالها! تو خودت می‌دانی که این بنده‌‌ات، شبانگاه از شدت فشار اقتصادی، خوابِ پوشکِ کثیف می‌بیند. خودت تعبیرش را به سه وجه پول و پول و پول گره بزن. و مسیر پوشک را برای رسیدن به منزل‌مان هموار کن.

خدایا تو از نهان و آشکار آگاهی. می‌دانی هر بار که فرزندِ نازنینم می‌خندد، جیبم می‌لرزد. هر بار که صورتش منقبض می‌شود حس می‌کنم کیف پولم فریاد می‌کشد.
عزیزا! اگر گاهی که به فرزندمان خیره می‌شویم و با چشمانی اشکبار زمزمه می‌کنیم: «عزیزم، اگر کمی زودتر پا به این جهان گذاشته بودی، پوشک ارزان‌تر بود» را دخالت در مشیت‌ات محسوب نکن. دودوتاچهارتای مادی ما انسان‌هاست.

طبیبا و ای قاضیا! اگر این گرانی پوشک آزمایش است؟ خودت کمک کن جواب آزمایش‌مان خوب باشد.

خالقا! به تولیدکنندگان الهام کن که پوشک را دو طرفه و یا خودتمیز شونده طراحی کنند و یا کاری کن که نوزادان، به جای سه،چهارپنج بار در روز، دوسه بار در هفته تعویض شوند!

ای خنداننده‌ی لب‌ها، به حقِ گریه‌های شبانه‌اش، به حقِ لبخندِ بی‌دندانش پوشک را به سبد خرید همه خانواه‌ها اضافه نما و از بلای گرانی پوشک نجات ده.
آمین یا رب العالمین… (ترجیحاً قبل از اینکه مجبور شوم کلیه‌ی دومم را هم بفروشم)!