وقتی آجیلهای داخل آجیل‌خوری با هم گفتگو می‌کنند
گفتگوی آجیلی
۴:۱۱ ب٫ظ ۰۴-۰۱-۱۴۰۰
راه راه:
تصور کنید ظرف آجیل عید توی کابینته و محتویات اون به دور از چشم صاحب‌شون باهم جلسه گذاشتن.
احتمالا یه همچین گفتگویی دارن:
مغز گردو: خب بچه‌ها یکم سکوت رو رعایت کنید لطفا.
کشمش: بچه‌ها یکم آروم‌تر! آدما خوابیدن.
نخودچی: هوی بادوم زمینی یواش‌تر! الان بچه آدم می‌فهمه مامانش ما رو کجا قایم کرده، عید نشده میاد همه‌مون‌رو می‌خوره ها!
بادام زمینی: خبه خبه! حالا مثلا بفهمه چی می‌شه؟ میاد تو و اون کشمش چروکیده رو می‌خوره؟ شما دوتا رو که همین‌جوری مامانش می‌ریزه تو جیبش بازم نمی‌خوره!
فندق: واییی راست می‌گه پسر… ترک خوردم از خنده!
مغز گردو: بچه‌ها ناسلامتی نخودچی کشمش بزرگترای جمع هستن احترام‌شون واجبه.
تخمه کدو: قدیما وقتی ماها رو هیچ‌کس نمی‌شناخت این دو بزرگوار یه تنه پذیرایی مهمونی‌های عید رو مدیریت می‌کردن.
مغز بادام: بچه‌ها واقعا ما چرا هرسال هی داریم کم و کم‌تر می‌شیم؟ پیارسال ۳ کیلو بودیم، پارسال ۲ کیلو، امسال همه روی هم ۷۰۰ گرم هم نیستیم!
توت خشک: داداش قیمت‌ها رو خبر نداری! همین پسته رو ببین یه گوشه نشسته داره می‌خنده، دونه‌ای هزارتومن می‌ارزه.
پسته: بچه‌ها من واقعا نمی‌خندم قیافه‌ام اینجوریه. روم سیاهه بخدا! ای‌کاش دربسته می‌موندم و این‌روزا رو نمی‌دیدم.
سویا: پسته کیلویی ٢٠٠ هزار تومن رو نباید بدی مهمون بخوره، باید بذاری بانک هر ماه روش سود بگیری.
تخمه ژاپنی: お早うございますお早うござ
برگه زردآلو: این چغر بد بدن چی داره می‌گه؟
تخمه هندوانه: داره از همه عذرخواهی می‌کنه. ژاپنیه دیگه.
پفیلا: خخخخخخ این بنده خدا چندساله تو ظرف آجیله کسی نمی‌خوردش.
بادام هندی: من را بخشیدن کرداهه! من برادر خود را در مسیر فرار از چنگال جبارسینگ گم کرداهه.
انجیر خشک: این بنده خدا چی می‌گه دیگه؟
برنجک: این دنبال پفک‌هندی می‌گرده.
مغز گردو: بچه‌ها بی‌خیال این حرفا بشید.
مغز بادام: راست می‌گه. به نظرتون ما کی دوباره زیاد می‌شیم؟
توت خشک: سال پیش یادتون نیست سر سفره عید که بودیم همش باهم سر این بحث می‌کردن که این یارو رو فقط باید تحمل کنیم و این صوبتا؟
کشمش: بچه‌ها آدما دیگه پول‌شون نمی‌رسه ما رو بخرن. الان هفت ساله ما هی داریم کم و کم‌تر می‌شیم.
تخمه کدو: من تو یکی از مهمونی‌ها شنیدم دوره‌شون دو تا ۴ ساله‌ست. یعنی چندماه دیگه صبر کنیم اوضاع بهتر می‌شه.
انجیر خشک: به نظر من امسالم تحمل کنیم.
سویا: والا اگه این ادما به اندازه‌ای که واسه انتخاب ما تو آجیل‌فروشی وقت صرف می‌کردن واسه انتخاب‌های دیگه‌شون وقت می‌ذاشتن الان اوضاع این‌طوری نبود.
کشمش: حرف حساب همینه. باید دعا کنیم آدما درست انتخاب کنن.
مغز گردو: اوه اوه بخوابید بخوابید صدای پای بچه آدم میاد…
خیلی بامزه و خلاقانه بود