با سلام خدمت وزیر محترم آموزش‌وپرورش
ای نامه که می‌روی به سویش
از جانب من بگو به اویش

جناب وزیر آموزش‌وپرورشِ سال ۱۴۰۳ که شما را نمی‌شناسم اما از دستورالعمل‌های شما در این سال بسیار مستفیض شدم، بسی خرسندم از نحوه اداره این وزارت‌خانه وزین توسط شما. راستش را بخواهید تا کنون چنان مدیریت با تدبیری ندیده و نشنیده بودم. اسم شما را نمی‌دانم و راستش حوصله و ببخشید وقت نداشتم که اسمتان را جست‌وجو کنم‌ اما گمانم به شما دکتر یا مهندس می‌گویند. اینکه شما آنقدر پیگیر هستید که می‌خواهید بچه‌ها تا ۲۸ اسفند به مدرسه بیایند (وکما اینکه اگر می‌توانستید ایام نوروز نیز بچه‌ها را به مدرسه می‌بردید) بسیار عالی است. اما باید خدمتتان عرض کنم‌، در این سال که ما مفتخر به داشتن وزیر با تدبیری چون شما بودیم، بیشتر ایام سال بچه‌ها به دلایل مختلف که برای شما روشن و برای ما چون شب تار بود در کنارمان نشستند. ما با یک نت در‌به‌داغان و اعصابی بس داغانتر در حال آموزششان بودیم. ضرب را که خودمان یک مدلش را یاد گرفته بودیم و حالا از ماشین حساب استفاده می‌کنیم با چهار روش متفاوت به بچه‌هایمان یاد دادیم تا در آینده راحتتر از ماشین حساب استفاده کنند.
معلمان عزیز و گرانقدر و صبور و… وقتی دیدند که از خانم اجازه این پاکن ما رو برداشت، خانم اجازه آیدین به ما میگه بز، مگه بز حیوون نیست و خانم اجازه … راحت شدند. برسرعت آموزش خود افزوده وما را با سرعت نور آشنا ساختند. اگر دو‌ ماه بعد از عید نبود و اینکه بچه‌ها نگویند ما که دیگه درس نداریم کجا بریم؟حتما کتاب‌ها را تمام می‌کردند.
ما دندانی داشتیم که تازه عصب کشی کرده بودیم. همان را بر روی جگرمان فشردیم.
اما مهندس، دکتر، بزرگوار شما دیگر داری از اخلا‌ق خوش ما سوء‌استفاده می‌کنی؟
الان به مدت دو هفته است که بچه‌ها با انواع بازی‌ها در مدارس آشنا شده‌اند.در ضمن بچه‌ها هم که هر چه درس بخوانند و مخترع و مهندس و… شوند در نهایت تبصره پیدا می‌کنید که این موشک را نسازید!
خوب ول بده داداش! بگذار آن دو سه روز آخر کنا ما باشند.
در ضمن این یک نامه‌ی عادی عادی است.
با تشکر از عنایت مبذول شما