راه راه: حالا که شب یلدا و زلزله و آلودگی به خیر و خوبی گذشتند و رفتند. البته آلودگی هنوز نرفته و فقط برای طولانی شدن جمله آن را ذکر کردم. زلزله هم که رفتن ندارد، گسل را که ندوخته اند، فردا روزی دوباره فازش میفتد روی لرزه و کارتون خوابمان میکند. پس حالا که یلدا گذشت و رفت بهتر است به زندگی عادی خودمان برگردیم و برویم پی درس و مشقمان که امتحانات از آنچه در تقویم آموزشی میبینیم به ما نزدیکترند.
البته میدانم که از قیل و قال مدرسه حالی دلتان گرفته و میخواهید یک چند نیز خدمت معشوق و می کنید. ولی باید این واقعیت را هم بپذیرید که تا درس و مشقتان تمام نشود و پولتان از پارو بالا نرود از معشوق و دل و قلوه و این مقولات خبری نیست.

مردم دخترشان را از سر راه نیاورده اند بدهند به شما که نهایتا سوار یک پراید از دم قسط مدل ۸۲ بکنیدش، هرچند خود بابایش اینها اصلا ماشین نداشتند.
اصلا نداشتند که نداشتند، داماد را چه به این حرف ها…

اگر هم میگویند باید ماشینتان شاسی بلند باشد برای این است که وقتی تا دوربرگردون خیلی راه بود، بتوانید از روی گاردریل بروید آنور و زودتر به مقصد برسید، وقت دامادشان طلاست از بس!

یا اگر دخترشان را به شرط خانه سیصدمتری در شمال غرب تهران به شما میدهند برای آن ضرب المثل دوری و دوستی ست وگرنه خودشان که به هوای جنوب شهر عادت دارند.

مهریه هم که دیگر خیلی واضح است، دوست دارند دامادشان در ابراز محبتش به دخترشان زبانزد فامیل بشود وگرنه مهریه را کی داده و کی گرفته…

عکاس و آتلیه آنچنانی هم محض قیافه نه چندان زیبای شماست تا شاید با فتوشاپ خاطره خوشی از مراسم برای شما بماند. دختر شاه پریان آنها که اگر آرایشگاه نرود هم نیاز به این قرتی بازی ها ندارد. اگر هم کمی گریم میکند برای این است که شما را سورپرایز کند.

اینها را گفتم تا بشینید سر درس و مشقتان و از فرجه ها نهایت استفاده را کنید که به قول معروف و گفتنی آینده در گرو تصمیم امروز شماست.