پسرم دونالد؛ یادت باشد بیزینس را رها نکنی، وارد سیاست شوی. وارد سیاست شدی، رئیس جمهور نشو! رئیس جمهور شدی، جلسه خصوصی نرو. جلسه خصوصی رفتی، حواست باشد که از جلسه فیلمبرداری نشود. از جلسه فیلمبرداری شد، مواظب باش حرف‌هایی نزنی که مصداق بارز بادهای بزرگ باشد. حرف زدی و فیلمبرداری هم شد، یک پولی بده تا مثل فیلم بقیه کارهایت پخش نشود که آبروی خودت، من، پدربزرگت و کل خانواده و خاندان را ببری. فیلمت پخش شد حواست باشد حداقل زمانی پخش نشود که یک کشور را با نامه و کلی پیغام و پسغام آورده باشی پای میز مذاکره در حالی که هیچکدام از شرایط تو را هم برای انجام مذاکره قبول نکرده‌اند و مذاکره به روش مدنظر خودشان قرار است انجام بشود. چون اگر فیلمت پخش شد نمی‌گویند: «وعو! رئیس جمهورمون چقدر وطن‌دوسته.» می‌گویند: «این یارو دوزاری کیه که رئیس جمهور ما شده با این ادبیات؟» می‌گویند: «این چرا کارهایی را که به بقیه کشورها نسبت میده تا بیان باهاش مذاکره کنن، خودش در قبال یک کشور در جنوب غربی آسیا داره انجام میده! تا بکشونتشون پای میز مذاکره؟!»
کله زرد بابا، به انجیل قسمت می‌دهم که یک ذره هم به فکر ما باش. نگذار حرفِ دهان این رسانه‌های زرد بشویم. این‌ها هنوز سر ماجرای جنگ افغانستان و عراق دارند من و پدربزرگت را یاد می‌کنند و الفاظ جدیدتری نثارمان می‌کنند. روح‌مان هم که هی با میله‌های داغ توی دهانمان در عذاب است. خلاصه که پسرم، آدم باش.
از طرف پدرت