می‌گویند زمان امیرکبیر گروهی از مردم آبله‌کوبی – که همان واکسن آبله است به زبان عهد ناصری – نمی‌کردند که جن زده نشوند. امیرکبیر هم گریه می‌کرد که امان از جهل مردم. ببین با کیا شدیم ۱۸ میلیون.

حالا در قرن ۲۱ عده‌ای هستند که کلا واکسن کرونا نمی‌زنند و می‌گویند کج و کوله می‌شویم. هرچه هم بهشان می‌گوییم کج و کوله زنده بهتر از جنازه صاف است توی کت‌شان نمی‌رود. اما یک عده دیگر هم هستند که می‌گویند واکسن ایرانی نمی‌زنیم چون مثل شیر مدارس داخلش آب است. بعضی هم نظرشان این است که واکسن ایرانی کلا وجود ندارد و همه‌اش فیلم است. بعد همین‌ها در ناصرخسرو دربه‌در دنبال فایزر اصل می‌گردند و اگر بهشان بگویی این واکسن آمریکایی را بزنی یک کلیه‌ات خاکستر می‌شود، می‌گویند اشکال ندارد خدا دو تا کلیه داده که یکی را در راه آمریکا فدا کنیم. زیباکلام‌شان هم می‌گوید مگر می‌شود ایرانی که با وجود تحریم در زمینه سلول‌های بنیادی، نانو، پتروشیمی، سوخت هسته‌ای و… قدرت جهانی شده بتواند واکسن بسازد؟ البته ایشان شعورش به گفتن این دستاوردها نرسید ولی خب روح کلامش همین است. انصافا برای این جهالت گریه خالی جواب نمی‌دهد باید کنارش سرمان را هم به جایی بکوبیم.