راه راه: ضمانت نوعی توافق شفاهی است که به منظور محکم کاری، مکتوب نیز می‌گردد تا کسی، کسی را سیاه نکند. ضمانت در طول تاریخ در یک فرایند تدریجی و حتی دفعی دستخوش تغییر و تحول بسیاری شده است طوری که تاریخ‌دانان در برابر این حجم از تغییرات انگشت به دهان مانده‌اند. این مقاله سعی کرده است فرایند تحول و تطور ضمانت را در چشم همگان فرو کند.

انواع ضمانت:

یکی از ویژگی‌های اصلی ضمانت، اعتبار و اعتماد حاصل از آن بوده است. در گذشته‌های نه چندان دور، قدیمی‌ها یک تار سیبیلشان را کنده و نکنده می‌گذاشتند وسط و همه طبقات از لایه‌های رویین و زیرین بر سر آن قسم می‌خوردند.

در حقیقت یک تار سیبیل در آن دوران اعتبار چک سفید امضا را داشت که به این دسته از تارها، سیبیل طلا می‌گفتند.

این نوع از ضمانت، پاره‌ای از مشکلات خود را داشت و اگر تار سیبیل‌ها بر باد می‌رفت ضمانت‌ها هم بر فنا بود. لذا در ابتدا آن تار سبیل را با تُف، پایین برگ ضمانتنامه می‌چسباندند. اما بازهم نشد. بنابراین این فقره از ضمانت در گوشه‌ای از تاریخ به حال خود رها شد تا آیندگان از آن عبرت بگیرند.

بعد از آن، و پس از آن همه سیبیل و سیبیل کشی، ضمانت‌ها بر اساس ظواهر صورت گرفت بدین شکل که هر چه ابرو کلفت‌تر و خفن‌تر، ضامن‌تر! به این دسته از افراد سیبیل خان گفته می‌شد. که همه شهر و حتی کشور بر سر آن‌ها قسم می‌خوردند.

با به وجود آمدن تحولات بزرگ و پیدایش روابط بین الملل، دیگر نه از تار سیبیل خبری بود و نه از سیبیل خان و حتی در برخی کشورها، آقایان با زدن چند ضربه روی صورتشان می گفتند: اگر راه دارد، یک کاریش بکن… در این دوره از تاریخ انسان‌ها وامانده بودند چه کنند تا اینکه به دستاوردهای بزرگی نائل آمدند که از جمله آن‌ها همین ضمانت با امضاء است. در این روش مردم همواره یک خودکار در جیب پنهانی سمت راست کت خود گذارده و هنگام ضمانت ناگهان بیرون کشیده و با چند حرکت دست، نقوشی را روی کاغذ نقش می‏زدند که به آن امضاء می‌گفتند، این امضاها بسیار به سیبیل شبیه بوده است. در قسمت دیگری از تاریخ نیز آمده در آن دوران به سیبیل بورها اعتمادی نبوده و همان سیبیل بورها برای اینکه دستشان رو نشود سیبیل‌هایشان را می تراشیدند و از امضاء استفاده می‌کردند و تا مدت‌ها به منظور تشویش اذهان عموم شرقی‌ها از همان امضاء به شکل سیبیل استفاده می‌کردند. در اینجا باستان ‌شناسان وارد شده و فسیل‌هایی را پیدا کرده‌اند که نشان می‌دهد برخی از شرقی‌ها گول همین امضای سیبیلی را خورده و بعضاً به آن افتخار هم کرده‌اند.