با توجه به هجمه‌های همیشگی تندروها علیه فرهنگ و هنر این مرز و بوم به خصوص در حوزه‌ی موسیقی بر آن شدیم تا محتوای کاملاً قابل دفاع برخی از آهنگ‌های اخیر بازار موسیقی را به بوته‌ی نقد کشانده تا به این واسطه‌ی کذب بودن ادعاهای آنان را اثبات نماییم.

۱- آهنگ «بازی دادی: محمدرضا گلزار»

دیگه تمومه هر چی بهم گفتی دروغه اون
که عاشق باشه هیچ وقت از پیش عشقش نمیره

شاعر در این آهنگ در آغاز سخن با عبارت دیگه تمومه به سان روایت‌های غیر خطی سینما عمل کرده و از همان ابتدا آخر داستان را به تصویر می‌کشد که این خود از هنرنمایی اوست. او در مصراع دوم با نیاوردن هیچ آرایه‌ای نسبت به عشق‌های پیچیده نفرت جسته و در پس لایه دوم معنی، عشق را صاف و ساده می‌خواهد.

برو دیگه نده منو عذابم
ما دیگه نمی‌مونیم برا هم

شاعر در این بیت با ترکیب آرایه‌ی تضمین و تلمیح با ابراز ارادت به ترانه‌ی قدیمی «برو دیگه نگام نکن! عاشقونه صدام نکن» محترمانه معشوق را پس زده و این جور عشق‌های خیابانی را فاقد ماندگاری و دارای تاریخ انقضاء دانسته است.

او البته برای به وجود نیامدن هر گونه شائبه برای خودش در فضای فرهنگ کنونی منحط غرب که روابط به انواع عجیب و غریبی تقسیم شده است، در جای دیگر این شعر خطاب به معشوق می گوید: «تو خراب کردی همه رؤیایی رو که واسه تو، تو ذهنم ساختم آره نامرد»

این عبارت «آره نامرد» که بدون هیچ دلیل وزنی یا قافیه‌ای، به انتهای این بند اضافه شده صرفاً برای این است که شاعر بگوید با این که محترمانه معشوق را پس زده و این جور عشق‌های خیابانی را فاقد ماندگاری و دارای تاریخ انقضاء دانسته اما معشوق او در هر حال، مؤنث بوده و از این حیث از روابط دگر جنس خواهانه یک قدم جلو است.

۲- آهنگ «صبح: امیر مقاره»
میگن اشتباهه جلد بوم عشق تو شدم
ما که از رو نمیریم والا از رو نمیریم

شاعر در مصراع نخست برای معرفی خودش از ضمیر مفرد استفاده نموده اما در مصراع دوم بلافاصله خودش را با کسی جمع بسته که در تبیین آن می توان گفت او با ظرافتی شاعرانه و غیر مستقیم به نفس اماره که همراه انسان است اشاره می‌کند. همچنین استفاده از واژه «والا» که حالت شکسته قسم جلاله «والله» است توسط او نشان دهنده‌ی اوج التزام عملی او به مبانی دینی و چشم به جهان گشودنش در خانواده‌ای مذهبی است.

۳- آهنگ «به تو میرسه: آرمین زارعی»

بگو ناز و ادات چند؟
می‌میرم برات من

شاعر که از قضا خود خواننده است در بیت اول سنگین شروع کرده و با هم قافیه ساختن «ادات چند» و «برات من» باعث ادخال سرور روح مرحوم فردوسی در عالم برزخ می‌شود. او که در وهله اول در عنوان آهنگ، روحیه بازاری بودن خود را به رخ مخاطب کشیده در مصرع اول نیز در همین باب از معشوق قیمت ناز و ادایش را جویا می‌شود.

بی تو زندگی نداشتم
خوش اومدی فدات شم

در بیت دوم شاعر با تعلیقی شاعرانه عقل را به وادی انکار کشانیده و پس از یک ادعای بزرگ در بیت اول این بار اعتراف می‌کند که در زندگی هیچ چیز نداشته و آس و پاس است. این اعتراف به گناه خود درِ توبه‌ای نستوه را به روی مخاطب می‌گشاید. گویی که از مخاطب می‌خواهد او نیز پرده از پرت و پلا بودن حرف‌هایی که به معشوقش گفته بردارد.

آهنگ‌هایی از این دست عیار واقعی موسیقی پاپ ایرانی را نشان داده و این مضامین شگرف نشان از عمق معارف در ابیات موسیقی امروزی ما دارد.