سلام خدمت بینندگان عزیز.
با برنامه «بپرس تا بپیچانم» در خدمتتون هستیم. در این برنامه تماس ها‌ و‌ نامه های مکرری داشتیم از ورزشکاران عزیز تا جواب سوال های حل نشده ذهنشون رو بدیم.

خوب دوست ورزشکار اول پرسیده بودن که
_ مدتی است با خودم درگیرم که چرا وقتی چند روز پیش روسیه در میادین ورزشی تحریم شد خیلی خوشحال شدم. البته زبانم لال، دوتا بشکن ریز هم زدم. الان می ترسم روح پهلوانی در من کشته شده باشد و پوریای ولی ها از من ناراضی باشند، بعد از این ماجرا برای تسلی روحم سعی کردم دو سه تا محکم توی سرم بزنم اما باز هم یک لبخند ریزی داشتم که خیلی نگرانم کرده است، چه کار کنم روح پهلوانی ام از چرک سیاست پاکیزه شود؟

سلام و درود. روح پهلوانی در مسابقات منچ اینطور است که ته تهش تاس را طوری بیندازند که جفت شش نیاید و مهره هایش بیرون بماند، روح پهلوانی ات کجا بود پدر آمرزیده؟! اما اگر خیلی نگران هستی متاسفانه باید از میادین ورزشی خداحافظی کنی چون همینه که هست!

نفر دوم پرسیدن که، من تکواندو کار میکنم مدتی است می‌خواهم از کشور خودم فرار کنم تا به جایی بروم که ورزش وارد بازی کثیف سیاست نشود، شما کدوم کشور را پیشنهاد میدید؟

سلام و درود. پیشنهاد ما بالا رفتن از دیور از مکزیک یا عبور از دیوار چین است شاید آن جا هم ورزش به سیاست آلوده باشد اما در ازایش کله پا میشوی و دست و پایت خرد میشود و برای همیشه از بازی در میادین ورزشی محروم میشوی. مهم این است که ورزشت آلوده به سیاست نمیشود!

دوست دیگه ای گفتن که… من در کشور خودم هر وقت مسابقه میدهم میبازم به نظر شما این مشکوک و علتش سیاسی نیست؟
دوست عزیز شما اگر دنبال بهانه ای برای پیچاندن کشورت میگردی اول آن شورت ورزشی و عرقگیری که از رختکن سمت چپی کش رفتی را بگذار سرجایش بعد به همین مسیر ادامه بده و باخت هایت را بینداز گردن سیاست های سرسختانه کشور. از لفظ سرکوب و سرکوفت در مصاحبه هایت غافل نشو. نامه ی خداحافظی ات را طوری بنویس هرکس خواند بر مصائبت خون گریه کند و یادش نیفتد چندتا سکه و ویلا و آپارتمان به جیب زدی.