بعضی اتفاقات با تمام بد بودن شان خوبی هایی هم دارد. مثلا همین اغتشاشات اخیر با وجود صحنه های چشم خراش و دل ریش کُنَش مثل صحنه اهانت به پرچم ایران، یک سری مزایا هم داشت که به مهمترین شان اشاره می کنیم:

۱_آشکار شدن باگ سیستم آموزشی آموزش و پرورش و وزارت علوم: ان مرتبه تایپ کلمه”اختشاش” به جای “اغتشاش” توسط کسی که دو مدرک لیسانس و دو عدد فوق لیسانس دارد، ضرورت بازنگری در سیستم آموزشی دو وزارت خانه فوق و لزوم گنجاندن درس املا در مقطع کارشناسی ارشد را آشکار کرد.

۲_ تاکید بر اصل “ندانستن عیب نیست، ادای دانستن را در آوردن عیب است”: برخی اظهار نظر های شاذ در جریان اتفاقات اخیر توسط سبلریتی های که از نحوه احتراق پیوسته در موتور های درون سوز تا تاثیر قُطر آوند ها بر شفافیت رنگ گیاهان خود را کارشناس می دانند بار دیگر بر اهمیت عبارت با مسمای “حرف نزنی نمیگن لالی” در زندگی، صحه گذاشت.

۳_ شفای بیماران: مدت زیادی از آخرین اظهار نظر افرادی مثل مریم رجوی و ربع پهلوی می گذشت و اتفاقا اینها در جستجوی فرصتی بودند تا بگویند: ” لال نیستیم، فقط حرفی برای گفتن نداریم” که این فضای متشنج فرصت را در اختیار شان گذاشت، تا دوباره مستمری شان بر قرار شود و برای زدن حرف مفت پول بگیرند!

۴_ رونمایی از سواحل نیلگون ایذه: حکومت ایران چهل بر دریای ایذه سرپوش گذاشت و مردم را از آب تنی در سواحل این شهر کوهستانی! محروم کرد، با لو رفتن دریای ایذه در جریان اغتشاشات اخیر، مشخص شد شهر تهران هم بر روی دریای بزرگی قرار دارد که حکومت خاویار آن را رایگان به سوریه و فلسطین صادر می کند، دریاچه چیتگر بخشی از این دریای بزرگ است که چند سال قبل از زیر خاک بیرون آمد اما حکومت بلافاصله محسن چاوشی را اجیر کرد تا با خواندن ترانه “تهران که دریا نداره” حواس مردم را پرت کند.