خبرگزاری فرانسه (به قول خودش) فاش کرده که «بیش از ۲۵۰هزار نفر از کارگران چندین شرکت فعال در بخش صنایع غذایی آمریکا، در طول کار پوشک می‌پوشند، چون اجازه ندارند در زمانی‌که در خط تولید مشغول کار هستند به سرویس بهداشتی مراجعه کنند و اگر تقاضای رفتن به سرویس بهداشتی کنند، به درخواست آنها بی‌توجهی شده و یا به اخراج از کارخانه تهدید می‌شوند».

واقعاً که دبیر سرویس خبرگزاری فرانسه خیلی آدم ظاهربینی است و بدون مطالعه، سریع تصمیم می گیرد. چون اگر خبر داشت که در قرن نوزدهم، دختران کارگر آمریکایی، فقط پنج دقیقه اجازه استفاده از دستشویی را داشتند، راحت‌تر می‌توانست قضاوت کند که اگر آدم در طول ۱۰-۱۲ ساعت کار، فقط بتواند پنج دقیقه دستشویی برود بهتر است، یا اینکه یک پوشک به خودش ببندد و هر موقع و هرجا که دلش خواست کارش را بکند؟! ضمناً این روش علاوه بر مسکوت ماندن، که باعث می‌شود هیچ‌کس متوجه هیچ‌چیز نشود، به رونق اقتصادی صنعت پوشک‌سازی آمریکا هم کمک می‌کند.

تازه این که چیزی نیست! کافی بود خبر زیر را می‌دانست، آن‌وقت حتماً در انتخاب خبرش تجدید نظر می‌کرد: «کارمندان بعضی از شرکت‌ها در آمریکا اجازه ندارند به همکاران‌شان پیشنهاد ازدواج بدهند؛ برای اینکه اگر پیشنهاد از جانب طرف مقابل رد شود، رابطه کاری‌شان تحت تاثیر قرار خواهد گرفت که اثر بدی بر روند کارایی شرکت خواهد داشت؛ و اگر هم پیشنهاد از جانب طرف دوم مورد استقبال قرار بگیرد، رابطه عاطفی این دو نفر، باعث می‌شود وقت خود را به‌جای تمرکز بر کار شرکت، برای هم‌دیگر تلف کنند!

حتی اگر چنین پیشنهادی توسط یکی از کارمندان در فضای بیرون از محل کار و خارج از ساعات اداری به یکی دیگر از کارمندان شرکت پیشنهاد شود، شرکت خودش را صاحب‌حق می‌داند تا با کارمند پیشنهاد‌ دهنده برخورد کند. همچنین اگر مدیران شرکت متوجه چنین اقدامی از سوی یکی از کارمندان‌شان بشوند، مجازات سختی در حد اخراج انتظار آن دو کارمند را می کشد».

آخر شما قضاوت کنید. اینکه آدم هر روز با طرف چشم در چشم شود، ولی از ترس رئیس شرکت، نتواند حرف دلش را بزند بدتر است، یا اینکه هر وقت خواست، کارش را بکند و کسی هم نفهمد؟! بهتر بود خبرگزاری فرانسه به‌جای اینکه اجابت مزاج قابل حمل کارگران را خبری مهم و فوری تلقی کند، خبر دوم را مورد افشا قرار می‌داد. البته اگر خودشان قانون مشابهی نداشتند!

اینجاست که شاعر می‌فرماید: فاش می گویم و از گفته خود دلشادم/ چون اگر اون یکی رو بگم، رئیس می‌دهد بر بادم!

قافیه نداشت ولی ربط داشت!