«سیاه‌چاله» اولین سریال شبکه نمایش خانگی حسین نمازی است. این کارگردان که دوره گذشته جشنواره فجر فیلم اجتماعی «شادروان» را با رگه‌هایی از طنز داشت، اولین کار تماماً کمدی خودش را با این سریال عرضه کرد.

در تعریف علمی نیز سیاه‌چاله نقطه‌هایی تاریک در فضا هستند که جِرم بسیار زیادی از ماده در حجم کوچکی انباشته شده است. اگرچه مقصود کارگردان از نام‌گذاری سریالش به این عنوان، این مورد نبوده است؛ اما بی شباهت به آن هم نیست. به طوری که در این سریال تقریباً حجم زیادی از ویژگی‌ها، اتفاقات و تیکه‌های سیاسی اجتماعی را داریم که فقط در یازده قسمت جمع‌ شده‌اند و در نتیجه از اکثر آن‌ها به جای عمیق شدن، گذری رد شده است. به عنوان مثال یکی از ویژگی‌های شخصیت خورشید، با بازی الناز حبیبی، در سریال گیاهخوار بودن و علاقه به حیوانات است؛ موضوعی که در فیلم‌ها و سریال‌های کمدی ایرانی کاملاً بکر است و خیلی جای کار دارد؛ اما در این سریال به جز چند سکانس در یکی دو قسمت اول و البته قسمت آخر چیزی از این ویژگی نمی‌بینیم و دقیقاً زمانی که داستان اصلی سریال شروع می‌شود، انگار این قسمت از شخصیت خورشید توسط نویسنده کاملاً فراموش می‌شود و هیچ شوخی با آن انجام نمی‌دهد.

البته صرف نظر از این نقد به شخصیت پردازی سریال، فیلمنامه کار از لحاظ شخصیت پردازی نمره قابل قبولی می‌گیرد. جایی که شخصیت وکیل خانواده با بازی درخشان عباس جمشیدی‌فر کاملا بی‌نظیر است. خنگی و تنبلی او هیچ شباهتی به نمونه‌های مشابه قبلی این تیپ شخصیتی (بهنام تشکر در سریال دراکولای مهران مدیری و رضا عطاران در فصل سوم سریال قلب یخی) ندارد. علاوه بر این شخصیت، شخصیت خوب رستم عمویی با بازی خوب مهران احمدی نیز تکمیل شده است و کمتر نقدی می‌توان به آن وارد کرد؛ اما این درخشان بودن در مورد شخصیت‌ها و بازی‌های نقش‌های اصلی خصوصا نقش اول زن سریال یعنی ژاله صامتی کمتر صدق می‌کند.

در سوژه و ایده اولیه نیز فیلم نمره خوبی می‌گیرد و از داستانی کاملا خلاقانه بهره جسته؛ اما از ظرفیت جهان داستان نتوانسته به طور تمام و کمال استفاده کند و خیلی زود سر و ته فیلم را هم آورده است و با پایانی سریع و پیش بینی پذیر مواجه هستیم؛ اما به هر حال دو نویسنده فیلم که پیش از این در فیلم «قانون مورفی» نیز سابقه همکاری داشتند، در این اثر کاملا متفاوت‌تر و البته بهتر ظاهر شدند و نشان دادند که در عرصه سریال از فیلم می‌توانند موفق‌تر باشند.

کارگردان جوان کار حسین نمازی نیز با کسب تجربه از این سریال می‌تواند در ادامه راه کارگردانی به طور جدی‌تر وارد عرصه طنز و کمدی شود، البته اگر بتواند که روز به روز کارهای بهتری بسازد نه مثل خیلی از کارگردانان که شروع خوبی در عرصه کمدی داشتند و در ادامه رو به ضعف نهادند.