روزنامه اعتماد اخیرا نوشته: «برخی ناظران به دلیل همین یک نکته یعنی شرایط خاص و پیچیده‌ای که روحانی با آن مواجه بود، او را رییس‌جمهور و مدیری توانمند ارزیابی می‌کنند!»
باور بفرمایید این دو خط مطلب آنقدر مسائل عمیق دارد که بنده در کمال تاسف فقط توانستم این موارد را از وسط شان گلچین کنم:
اول: متاسفم برای بقیه ناظرانی که علیرغم اینکه چشم دارند و می بینند وضعیت کشور چقدر خاص شده ولی نتوانسته اند آقای روحانی را مدیری توانمند ارزیابی کنند. خدایی دیگر چه اتفاقی باید بیفتد که شما یکی را توانمند ارزیابی کنید؟ یارو یا نمی داند مدیر چیست یا نمی فهمد ارزیابی چطور است؛ بعد اسم خودش را هم گذاشته ناظر! یعنی بعضی از این ناظران را اگر به دوره چنگیزخان مغول هم ببرید قادر نیستند کسی را توانمند ارزیابی کنند.
دوم: متاسفم برای بقیه مدیران ناتوانمند کشور که حتی بلد نبوده اند شرایط را یک جوری خاص و پیچیده کنند که از آن طرفش مدیریت و توانمندی بپاشد بیرون! به قول معروف کار کردن و کار نکردن که بلد نیستید، کار خراب کردن هم بلد نیستید؟ اصلا حق تان است ناتوانمند ارزیابی بشوید.
سوم: برای خودم متاسفم که اینهمه فرصت برای اثبات توانمندی هایم داشته ام ولی عقلم نرسیده استفاده کنم. مثلا یادم هست مربی می گفت برو روی تشک ببینم چند مرده حلاجی؛ آقا ما هم می رفتیم عین خر کتک می خوردیم و برمی گشتیم و تازه همه هم می گفتند «معلومه تمرین نکرده چیزی بارش نیس». در حالی که می توانستم جفت دست هایم را تا آرنج و سرم را تا گردن باندپیچی کنم تا «در عین شایستگی به دلیل مصدومیت از صعود محروم» بمانم! والا.