راه راه: به جشن چهل سالگی انقلاب نزدیک می شویم. در این میان تشبیه مقایسه آمیزی می کنیم به تغییراتی که در انسان چهل ساله رخ می دهد و انقلاب اسلامی ایران:

قوه بینایی انسان تا چهل سالگی رشد می کند…
با انقلاب ایران توانستیم آنقدر قدرت بینایی خودمان را بالا ببریم که موشک بسازیم به مقصد لوزالمعده دشمن. یک عده هم در داخل موشک را با خودکار مقایسه کردند و گفتند” در زمان شاه حتی یک خودکار هم گران نمی شد”. از حق نگذریم موشک و خودکار قیاس مع التفریق الفریقین است و قابل مقایسه. راستی آن موقع ها حلبی آبادهای خوش ساختی جور کرده بود خدابیامرز!

در چهل سالگی انسان با افزایش ناگهانی وزن رو به رو می شود…
انقلاب هر چقدرسفره مردم را پر کرد و خدارا شکرسفره مردم رنگین شد، یک عده بسم الله نگفته از لاله گوش تا نوک انگشت از این سر سفره تا آن سر سفره دراز شدند و نزدیک بود کت و شلوار و جورابشان از هشت نقطه جر بخورد که خواستند به هم کمک کنند و خودشان هم تا مرفق رفتند داخل سفره نظام. القصه جر تو جر. البته اضافه وزن بخاطر آبروی نظام باعث میشود بعضی ها خیلی با کلاس غرق بشوند.

انسان در چهل سالگی دچار عدم توانایی در تصمیم گیری می شود…
انقلاب تا اینجا همیشه قبل ازدشمن وسط اتاق فکر دشمن نشسته است . طوری که مطمئن بشوند از خودشان هستیم زدیم به شانه شان گفتیم آفرین پسرم فکرت عجیب آدم را داغان میکند سریع اجرا کنید یا علی!
یه عده هم در داخل منورالفکر بازی درآوردند و تخم مرغ گران را کردند که یک دعوای خاله عمه ای راه بیندازند بل کم برسیم به برج آم و امضا بشه بعدشم موشک و اینا !! که نشد.

انسان به چهل سالگی که می رسد خواندن متن ریز و کوچک برایش سخت می شود…
تا اینجا انقلاب متن ریز که سهل است متن نامرئی دشمن را خوانده است ولی یک عده عینک همراهشان نمی برند و دیکته را امضا می کنند و حرص ملت را در می آورند . خب ببندید به کمرتان این بی صاحاب را تا یادتان نرود!