قسمت قبل
در رساله درجات کمتر که به قلم علمای برگزیده دوران طبیب‌باشی، فرزی جان بابا، طیب خان، آبادالدوله، پاک‌آفرین و نورالدین نگاشته شده است، احکام شرعیه و غیرشرعیه در باب وجوب و استحباب و کراهات در بندهای مختلف سیب‌زمینی، آب، برق، گاز، بنزین، لبنیات، اتل، مسکوکات و طلا به قلم تحریر درآمده است، هر که خلاف فرامین ایشان کند، آثم است.

بند دوم: آب

آن‌چه علمای خمسه + یک در آن اختلاف نداشته‌اند «آب نداریم» است.
آبادالدوله معتقد است هرچند در هنگامه بارش باران دعا مستجاب است اما از آنجا که آب‌ها ول هستند، دعای پرآبی به استجابت نمی‌رسد پس دعا نکردن احوط است.
طبیب‌باشی توصیه نموده است به گاه باران به جای دعا، قدح‌هایی را تحت سماء نهاده و آب جمع‌آوری نمایید و بعد از جوشاندن (به بند گاز مراجعه شود) تناول کنید که این آب خالی از قوه نیست.
از دیگر مواردی که محل اشکال است؛ در باب اجابت مزاج بوده که آبادالدوله بر وجوب اجابت مزاج بر کناره‌های آب‌های روان و رودها تاکید کرده است؛ اما نورالدین بر یک تیر و دو نشان معتقدتر است و تأکید داشته بر عموم واجب است اجابت مزاج را در کنار مزارع و باغات انجام دهند تا فرزی جان بابا نیاز به پرداخت دلار برای واردات کود انسانی نداشته باشد.
از دیگر اجماع علمای خمسه + یک، بر نظافت و پاکی به قدرت آفتاب است به جای آب؛ طبیب‌باشی گوید احتیاط واجب آن است که هر مرد جهت میکروب‌زدایی به اتفاق عیال و خاندان روزی نیم ساعت در آفتاب قدم زند.
در استفتاء عوام از فرزی جان بابا مبنی بر چگونگی مصرف آب در باب شست‌وشوی البسه آماده است: رعیتی که نمی‌تواند به عنوان عیدی به خویشان خود سکه دهد، حرام است که جامه بخرد تا نیاز به شستن هم نباشد بلکه احتیاط مستحب آن است که در منزل با کمینه البسه تردد کند و فرزندان خود را به‌گونه‌ای آموزش دهد تا به لباس‌ها لک نیندازد وگرنه آثم است.