راه راه:
– آقای دکتر سلام؛ اومدم برای عمل جراحی زیبایی پسرم ازتون مشاوره بگیرم.
+ خانم کمکی از دست من برنمیاد!

– پسرم بخاطر ظاهر معمولیش پیش دوستاش خجالت می‌کشه. خواهش میکنم.
+ خانم اینجا دامپزشکیه…

 – آقای دکتر یه نگاه به چشمای مظلومش بندازین.
+ آها! بله… متوجه شدم. خب چه کمکی از دستم برمیاد؟

– ببینید من می‌خوام همه‌جای صورت و اندامش متفاوت باشه. می‌خوام برفی پیش دوستاش یه وقتی زبونم لال بخاطر ظاهر معمولیش خجالت نکشه.
+ ببینید انحنای بینی خیلی جا داره برا بهتر شدن. بوتاکس برای چین‌و‌چروک‌های صورتش و فرم دادن به گوش‌هاش هم مدنظر داشته باشین.

– آقای دکتر لطفا اسم منو کف پاهاش حکاکی کنید که وقتی هرجا خواست قدم بذاره رد اسم من اون‌جا بیوفته.
+بله خب اینجوری سگ صاحابشو بهتر می‌شناسه. چیزه… یعنی برفی جان متوجه میشه که تا ابد متعلق به کیه!

-آقای دکتر کمرش! باریک دوست دارم. میخوام وقتی که بغلش می‌کنم جا‌دست بهتری داشته باشم. فقط آقای دکتر بنظرتون برفی دلدش نمیگیله؟!! آخه بعضیا میگن با جراحی های زیبایی حیووناتونو عذاب میدین!

+نه خانم این حرفا چیه؟! این نوع طرز فکرهای کهنه و عقب‌افتاده رو از خودتون دور کنید. به فکر جذابیت پسرتون باشین. یکی از فاکتورهای جذابیت صداست.
آخه «تنها صداست که می ماند» اگر بخواین میتونم یه دستیم به حنجره‌ش بکشم.

-واااقعا؟! لطفا صداشو برام بَم ترش بکنید. ولومشم بیارید پایین تر که این‌قدر این همسایه‌های جهان‌سومی گیر ندن به ما. اییشش!