راه راه: درست است که دستاورد اصلی انقلاب اسلامی، نجات جان نانوایان آنهم با این نان‌هایشان از سرنوشت‌هایی مانند داخل تنور افتادن است. ولی بد نیست با دو تا از دستاوردهای فرعی انقلاب هم آشنا شویم!
نقش مردم در عرصه‌های سیاسی پیش از انقلاب، در حد برداشتن موز هم نبود، یعنی راستش را بخواهید اصلا موز نبود که بخواهند بردارند، دست که می‌انداختند نهایتا یک خیار چمبری، کمبزه ای، شلغمی، چیزی دستگیرشان میشد و موزها در خاندان‌های سلطنتی دست بدست میشدند. ولی امروز ۹۰ درصد مردم سر اینکه تا ۱۴۰۰ یا ۱۵۰۰ با چه کسی بروند، با موز به سر و کله هم میزنند.
طرفداران انقلاب، سعی دارند تا افزایش تولید داروی مورد نیاز مردم از ۲۵ درصد قبل از انقلاب، به ۹۸ درصد امروز و یا صادرات دارو را بعنوان دستاورد مطرح کنند. اما این یک روی سکه است! پیش از انقلاب کسانی که بیماری‌های متوسط می‌گرفتند و کارشان با نبات داغ و عرق نعناع راه نمی‌افتاد، دو گزینه پیش‌رو داشتند، یا پولدار بودند و می‌رفتند خارج، که هم فال بود و هم تماشا! یا تمکن مالی نداشتند (همان بی‌پول خودمان) و بیشتر روی معنویت‌شان کار می‌کردند. قشنگ سر فرصت نماز قضاهایشان را می‌خواندند و وصیت‌شان را می‌کردند و دعوت حق را لبیک می‌گفتند. یعنی یا خیر دنیا بود یا آخرت! اما الآن طرف با شاخص امید به زندگی ۷۵، تا خود ۸۰ سالگی دنبال خوشگذرانی میرود و همه مرض‌هایش را با بیمه تکمیلی درمان میکند، آخر سر هم بخاطر استهلاک قطعات، توبه نکرده تلف میشود! خسر الدنیا و الآخره!