شرابی تلخ می‌خواهم که مردافکن بود زورش

که تا یک دم بیاسایم ز دنیا و شر و “شورِش”

ای صاحب فال!

کارد به استخوان خواهد رسید. آنچنان دوروبرت هیاهو و شورش و جنگ خواهد شد، که هر دم آرزو می‌کنی کرونایی، وبایی، آلی چیزی بیاید تو را با خودش ببرد. الکی که نیست! شورش شده. آن هم به علت نداشتن برق. شما هم که اروپاییِ جهان اولی! لوس و تیتیش و مامانی. کلا این لات بازی‌ها به مزاجتان نمی‌سازد. خودتان را نکشید؛ جنگ است دیگر. یک روز این کشور قهر می‌کند یک روز دیگر کشور بعدی. شما فعلا در مرحله «گهی زین به پشت» گیر کرده‌اید. زیادی دست و پا نزنید، امروز برق نیست و فردا آب و غذا. ولی همه‌اش خاطره می‌شود خب! تا چشمتان به این نداری‌ها و هیاهوها عادت کند زمان می‌برد، ولی همبستگی‌تان با هم زیاد می‌شود. به مراد که نه، ولی به یک چیزی می‌رسید ان شاءالله!