رضاشاه کبیر در تاریخ 24 اسفند 1256 خورشیدی در آلاشت از توابع سوادکوه از توابع مازندران به دنیا آمد و کم کم بزرگ شد. آن روزها او را در کمال وقاحت رضای خالی صدا میزدند و مثلا می‌گفتند رضا! بدو برو آفتابه رو پر کن بیار! چون نمی‌دانستند که او قرار است روزی شاه ایران شود.
عرض میکردم که باید کاری کنیم که نسل جوان به راحتی بتواند با این وصیتنامه ها ارتباط بگیرد و چه راهی بهتر از این که همه آنها را در یک وصیتنامه یک صفحه ای خلاصه کنیم و خلاص! شهید بیاید به تقوا و احسان به پدر و مادر و اینجور چیزهای کلی و بی‌خطر که سرش دعوا نیست دعوت کند و تمام بشود برود دیگر... الان مهمترین نیاز کشور وحدت است! اینجوری هم حفظ وحدت آسان میشود هم حفظ وصیتنامه!
آمریکایی‌ها از نظر زمانی خیلی کمتر از کشورهایی مثل انگلیس یا روسیه به مردم ایران لطف داشته‌اند، اما این چیزی از ارزش‌های آنها کم نمی‌کند، چون تقصیر خودشان نبوده، بلکه دیر کشف شده‌اند. اگر کریستف کلمب تنبلی نکرده بود و صبح‌ها کمی زودتر از خواب بیدار شده و آمریکا را زودتر کشف کرده بود، آنها هم فرصت بیشتری برای لطف کردن به مردم ایران داشتند.
چند روزی است که شبهات و انتقادات ناجوانمردانه علیه دولت بالا گرفته است. مخصوصا که عده ای از خدا بی خبر هم فیشهای حقوقی مدیران را منتشر کرده‌اند و حالا خر بیار و باقالی بار کن. در همین راستا دولت با راه اندازی خط تلفن پاسخگویی به شبهات و انتقادات سعی کرده است که صادقانه پاسخ مردم را بدهد.
