راه راه: بعضی روز ها در تقویم وجود دارد که مثل سوراخ اول کمربند و یک سوم آب باقی مانده ی آفتابه ، بی اثر و استفاده می مانند .
مثلا روز جهانی کارگر..نهایت خدمتی که به کارگران در این روز می شود اهدای یک عدد واکس تایر مازراتی است یا مثلا روز جهانی کودک! ته کاری که انجام بدهند اعتراض به اعطای یک سرویس پارچ و لیوان بلور در جشن تولد بچه هاست . یا مثلا همین امروز که روز مبارزه با دخانیات است .
منطقی ترین دلیل نام گذاری این روز خالی بودن جامناسبتی در تقویم جهانی است وگرنه توجیهی ندارد که سازمان بهداشت جهانی از سال ۱۹۸۴ که جمعیت جهان ۵ میلیارد بوده، یک ۲۴ ساعت را برای بدون دخانیات بودن انتخاب کند به هدف کاهش مصرف دخانیات و الان که جمعیت هفت میلیاردی شده هفده میلیارد نفر دخانیات را مستقیم یا غیر مستقیم مصرف کنند ! خود این راهکار در خدمت افزایش استفاده از دخانیات است . به این صورت که فرد یک روز استفاده نمیکند و متوجه میشود که استفاده نکردن از دخانیات دقیقا چه حسی دارد و بعد با شدت بیشتری ادامه می دهد .
در این راستا حتی این سازمان جهانی یک تمبر یادبود هم ثبت کرده که خود در راستای کاهش مصرف دخانیات بسار موثر است. و شاید به زودی در یک اقدام نانازی دراین روز شاخه گل هایی هم به صورت رندوم در نخ سیگار ها یا نی قلیان ها فرو کند تا مصرف کنندگان به خودشان بیایند .
اما بنا به تجربه و نیت انسان دوستانه مان دو راه حل وطنی آب دیده را پیشنهاد میکنیم :
راه اول : میتوانند برای مدتی به مردم سبزیجات و مسواک ارایه دهند و بعد آن را فیلتر کنند. نتیجه به صورت باور نکردنی است و اقبال مردم به سبزیجات و روی گرداندن از دخانیات را حتما مشاهده میکنند . حداقل در ایران اینجور جواب می دهد.
راه دوم هم این است که کلا صورت مسئله را پاک کنند و دخانیات را از دنیا حذف کنند که آن هم با کمک فوتوشاپ کار صفحه اول روزنامه شرق کاملا قابل اجراست و می توانند خیرش را ببینند .