گزارش آن سفر پر برکت غیر استانی
«سفر کردم که از یادم بری…»
۰:۲۲ ق٫ظ ۱۰-۰۲-۱۳۹۶
راه راه: بعد از سفر سال ۸۳ آقای «میم.خ» (متخلص به باغی) به مهد تمدن، این بار سفر همزمان (دکتر) حسن روحانی به ایتالیا و فرانسه بود که موجی از شادی و «ای من بگردم…» را در میان هواداران توافقات ژنو، دارسی،۱۹۱۹، توتون و تنباکو، ترکمانچای و غیره آفرید. گفته شده هدف از این سفر، علاوه بر عواید اقتصادی مورد نظر اروپایی ها، در واقع نفس درکردن دولت از دست ویرانی های «آن مرد که دیگر راستی راستی رفته بود» بود!
البته با توجه به فرمایش رئیس محترم جمهور مبنی بر «توافق ژنو یعععنی تسلیم قدرت های بزرگ در برابر ملت ایران»، نامبرده و ده دوازده وزیر و دستیار و معاون و تیم صدوپنجاه نفره همراهان، بلند شدند رفتند به اروپا تا این «تسلیم قدرت های بزرگ» را ببینند از نزدیک چه شکلی است.
اما خوشبختانه سفر مزبور برعکس ارتباطات حسن روحانی در سفرهای امریکایی اش، بدون «پیامک بازی» و «اول تو قطع کن» و واقعا واقعا با دعوت رسمی «ماتارلا» رئیس جمهور ایتالیا صورت گرفت و همچین سر خود هم نبوده است. که این نشان می دهد اروپا رفتن، خیلی آبرومندانه تر از امریکا رفتنِ ایشان است!
طی این سفر، با توجه به ارادت ویژه ی رئیس جمهور به «بلیط های دوسفره» که بعدها در سفر همزمان به تبریز و شیراز نیز به منئصه ی ظهور رسید، هئیت دولت و تیم دویست نفره ی همراه، ضمن التماس دعا از پاپ فرانسیس یکم، سر راه سری هم به فرانسه زدند.
( حال، گیریم که فرانسه سر راه ایتالیاست. ولی واقعا شیراز کجای مسیر تهران-تبریز بود آخه؟)
با عقد قراردادهای پنجاه میلیارد یورویی با توتال و ایرباس و صغیر و کبیر دو کشور، تق اش در آمد که فعالین اقتصادی اروپایی بهتر از طرفین توافق فهمیده اند «توافق ژنو دقیقا یععععنی چه»؟!
در حاشیه ی این سفر، بخش بیکارِ باحوصله ی جامعه، که هر کلمه ای می شنوند سریع می پرند ته و تویش را از گوگل در می آورند، با شنیدن خبر حضور رئیس جمهور در قصر «کاپیتول»، پیله کردند که چرا رئیس جمهور مملکت رفته زیر مجسمه ی آن آقا قرار گرفته که ایرانِ دوره ی اشکانی را طی جنگ های متوالی، به آن روز انداخته!؟ که خود مارکوس آئورلیوس(تندیس فوق الذکر) همزمان با گشودن بغل و بیان « وای… مهمون داریم، چه مهمونی!» در برابر منتقدین در آمد که: «دیگه دارید سخت می گیرید!»
بعلت محدودیت های حاصل از تحریم، از سفر ایتالیای دولت بجز چند دست کت و شلوار چیز خاصی قسمت ملت شریف ایران نشد. اما یکسال بعد، یک دونه از آن صدتا ایرباس فرانسوی با چه کیا بیایی طی مراسمی با شکوه در تهران فرود آمد که بعلت احتمال رد شدن وزیر مربوطه از حوالی صفحه، اجازه بدهید به کیفیت قضیه گیر ندهیم…
ثبت ديدگاه