نوزده خرداد ۱۴۰۲ که از قضا مصادف با بیست ذی‌القعده است و شاید باورمان نشود؛ اما معادل نوزده ژوئن هم، بیست‌وهفتمین نطنز تاریخ در حال برگزاری بود. در راه بودیم. به قاعدۀ چهل‌وپنج دقیقه (یا بیش) بعد از زمان شروع اعلامی رسیدیم. تالار سوره.

سالن در کمتر از ده دقیقه پر شده و وقتی سرود ملی خوانده شد تقریباً همه صندلی‌ها پر بود.
البته همیشه (احتمالا به علت رعایت حدود شرعی) تعدادی صندلی بین جمعیت خالی می‌ماند که نه خانمی می‌تواند روی آن بنشیند و نه آقایی. خیلی نگذشته بود که بالکن بالا هم پر شد.