این بیت اشاره به کابوسهای شبانهی جوانان دارد. کابوس دلار، مسکن، مخارج عروسی و هزاران بدبختی دیگر که جوان را دچار سندروم خواب بیقرار کرده است به گونهای که همزمان که خواب یارش را میبیند از دوریاش خواب ندارد!
اول بسم الله هم که با آن چادر گل گلی مارک گوچی، آش نذری آوردی! اصلا کی با چادر گوچی آش نذری میبرد دم خانه مردم، حداقل یک بیف استراگانوفی، سوفله گوشتی چیزی!