فی المجلس، به هوش موروثی دریافتیم به زبان شمال خودمان برای عرض تشکر پیشنهاد پیشکشی یک زوجه دادهاند. دست و پا شکسته عرض کردیم: «وی آر خیلی زن در حرمسرا مسیو. تنکی یو.»
خانم قرهداغی این شجاعت را داشته که به افغانستان سفر کند و سفرنامهاش را هم نوشته و آورده که اکنون تقدیم شما میشود. تازه یک خبر خوب هم اینکه وقتی به این سفر میرفته، نگاه طنزش را هم لای دفتر چهل برگش گذاشته و با خودش برده لذا این سفرنامه پر است از افغانستانی و نمک.
«مسجد جامع هرات» نسبت به بقیه آثار فرهنگی و تاریخی، داخلشهرتر محسوب میشود. ظاهرش شبیه مسجد کوفه خودمان(از کجا رسید؟!) است. با زائر کمتر در ساعات غیر از نماز، بدون ضریح و مرقد و حوض. متأسفانه دم غروب است که اینجا رسیدهایم و وقت هیچ نمازی نیست که در صفوف اهل تسنن، یککم وحدت کنیم.