نماینده‌ای را می‌بینم که روی یک کاغذ، چیزهایی می‌نویسد. به نظر می‌رسد یک نامه اعتراضی در رابطه با نقض برجام باشد. چند نفر از نماینده‌ها سر اینکه نزدیک‌تر به صندلی من بنشینند دعوا می‌کنند. می‌ترسم. معلوم است حسابی دلشان از تحریم‌ها پر است. مردم ایران باید به چنین نمایندگان شجاعی افتخار کنند.

باز اگر هفته ای یکی دو پاساژ در تهران آتش می گرفت، کم کم برای مردم عادی می شد و از سرشان می افتاد و از یک جایی به بعد می گفتند: «ای بابا، بی خیال! بازم باید بریم در صحنه حضور داشته باشیم؟!»