ای نامه که می‌روی به سویش
۴:۵۷ ب٫ظ ۱۸-۰۳-۱۴۰۲
اگر جویای احوالات ما شهروندان همسایه مجاور شیرِ نفت و گاز باشید که جز جلز و ولز در زیر آفتاب و سرفه و عطسه زیر بادهای موسمی موسوم به تش‌باد، چیزی برای گفتن نداریم. آن‌چنان که بعد از مدت‌ها حمام آفتاب گرفتن و پر شدن ظرفیت عرق‌دانمان، دانه‌های عرقی که از سر و صورتمان آویزان است، به زمین نرسیده تبخیر می‌شود و با وزش تش‌باد، چشمانمان صحرای شن طبس می‌گردد.
