در نطق میان و پیشِ دستور
هی بوق به پشت بوق آری
(هی بوق به پشت هم میاری)
هر روز شُدید نشئه تر لیک
ماییم و فشار این خماری
زاییده تمام گاوهامان
رفته سرزا، خبر نداری؟
داور آقای اول: من بابت صدای خیلی خوبی که داره بهش سفید میدم.
مجری: ولی این طفل معصوم که چیزی نگفت!
داور آقای اول: باشه ولی با چشماش داشت حرف میزد، من صدای چشماشو شنیدم.