فردوسی گفت: همچنان پیام بازرگانی است که. سعدی گفت: آره دیگه حکیم. صدای سهراب از تلویزیون به گوش میرسید: «میدونم دیگه هیچ آبی گل نمیشه، وقتی تو هستی نگران نیستم، کاش دنیا پر میشد از آبتصفیهکنهای سپهر».
میتوان به بوسهای تعبیر کرد که مادری مهربان، در حیاط مدرسه، بر گونه فرزند عزیزش مینشاند و فرزندش، که حس خود بزرگ پنداری میکند، از این بابت گلایهمند است