پس صحیفهای ساختند از جمیع تواصی در باب پندهای متنوع اخلاقی، سیاسی، اجتماعی، انتزاعی، اشتباهی و الخ که آن را به حُرمت مرید ممتاز و مورد مکاتبه، ناموسنامه نام نهادند
شاهد از دیار غیب شعرش را رساند؛ این بیت احتمالا از زبان حال همان عاشق بینوایی است که توصیههای ایمنی را جدی نگرفته و جلوی خلق الله دیوان را گشوده. حضرت حافظ هم نامردی نکرده و گفته «در نظربازی ما بیخبران حیرانند»...
دیدم به خالکوبی دست علی ضیا
«سلطانِ ما به عرصۀ اجرا رشیدپور»
گفتم برای «هفت»، جناب فراستی!
از مجریان که بود مقوا؟! - رشیدپور!
دیدم به عکس، بینی او گربهای نبود
چون کوه بود البته، زیرا رشیدپور