بخش دوم: مترو

در لغت “مت” به معنای فرهنگ و “رو” نوعی ساز است و ترکیب مترو معادل کلمه “فرهنگ ساز” می باشد.
در اینجا سعی داریم به واکاوی شیوه های “فرهنگ ساز” یا همان “مترو” در ساختن فرهنگ بپردازیم. از جمله شیوه های رایج عبارتند از:

۱- فرهنگ جمع گرایی:

جمع گرایی اصلی ترین و خاص ترین ویژگی مترو می باشد. فرد در این حالت چه بخواهد چه نخواهد باید جمع گرا باشد. یا خودش با زبان خوش به جمع می گراید یا جمع تا خرتناق به او می گروند.

۲- فرهنگ مقاومت و ایستادگی:

در مرحله دوم فرد باید با نقطه ی ایستایی خود آشنا باشد تا بتواند تعادل خودش را در حالت های مختلف عمودی، افقی، اریب، اریب مایل به شکسته، ضربدری، حلزونی و…حفظ کند.

۳- فرهنگ ورزش کردن:

جهت سوار شدن در مترو فرد حتما باید با رشته های مختلف ورزشی از قبیل: دو استقامت، دو با مانع، جودو و بارفیکس آشنایی کامل داشته باشد. میزان آشنایی فرد با این رشته های ورزشی رابطه ی عجیبی با درصد امید به زندگی افراد دارد.

۴- فرهنگ مطالعه:

علیرغم کاهش سرانه مطالعه در جهان، در ایران به لطف افتتاح مترو، سرانه مطالعه پا را از محور x ها نیز فراتر گذاشته و به نقطه نامعلومی جهش یافته است؛ تا آنجائیکه مردم با کمبود منابع مطالعاتی مواجه شده و ناچار به مطالعه منابع (گوشی همراه، تبلت و لپتاپ) دیگران شده اند و مترو بستری مناسب برای دسترسی به این منابع مطالعاتی است.

۵- فرهنگ مبارزه با نفس:

مبارزه با نفس در پنج مرحله انجام می پذیرد:
مرحله اول: تجمع
در این مرحله مسافرین به سمت ایستگاه هدایت می شوند.

مرحله دوم: تمدد
مسافران به مدت مدید در ایستگاه منتظر می مانند و به علت تاخیر قطار، زمان ماندن مسافرین در ایستگاه تمدید می شود.

مرحله سوم: توقع
مامورین قطار در این مرحله دستگاه های تهویه را خاموش کرده و از مسافرین توقع همکاری بیش از پیش را می کنند.

مرحله چهارم: تهوع
این مرحله شروع مبارزه با نفس است و با تهوع و سرگیجه همراه می باشد.

مرحله پنجم: تشکر
مامورین ایستگاه بعد از گذشت چهل دقیقه از مردمی که با صورت هایی کبود شده در حال مبارزه هستند تشکر کرده و بعد از انتقال دو پنجم جمعیت به اورژانس، دستگاه های تهویه را روشن می نمایند.