رد پای شوخ‌طبعی ایرانی در شعارهای انقلابی(۲)
برای شاهنشاه آفتابه بیاورید
۱۱:۰۹ ق٫ظ ۲۲-۱۱-۱۳۹۹
راه راه:
۶۵- شعاری درباره تدارک آلت قتاله:
«برادر ارتشی، اسلحتو می‌فروشی؟ می‌خوام برم شاه‌کشی.»
۶۶- رسانه ملکه و گاو پهلوی:
«بی‌بی‌سی، بی‌بی‌سی، ای عامل جاسوسی، پنجاه سال دوشیدی، بازم می‌خوای بدوشی؟»
۶۷- رژیم هار و گری:
«پسر رضا گری، گاو می‌چرونه، تا می‌گیم مرگ بر شاه، تیر می‌پرونه.»
۶۸- کُری با شاه اعیان:
«پول نفتمونه، یکی دیگه درکن، پول گازمونه رگباری درکن.»
۶۹- مقاومت؛ حتی در برابر کابینه نظامی:
«سگ زرد، برادر شغاله، ازهاری حکومتش محاله.»
۷۰- علیه هاپوهای کشوردار:
«شاه، ازهاری، اویسی، سه تا سگ سیاسی.»
۷۱- بردن قر تا خارج:
«شاه رفته مصر، عربی برقصه، سادات بزنه فرح برقصه.»
۷۲- آسوده نخواب کوروش:
«کوروش برخیز گندش در اومد. مشروطه سلطنتی عمرش سر اومد.»
۷۳- حسرت بدیهیات:
«گر دولت ما منتخب ملت می‌بود، این ازهاری بدکاره، چنین هار نمی‌بود.»
۷۴- تظاهرات نترس‌ها:
«ما منتظر چماق به دستیم، تا بر جسدش همه برقصیم.»
۷۵- اشاره به شغل اول پهلوی اول:
«مرگ بر رضا پالونی.»
۷۶- از سگ‌بازی تا سگ‌پرستی پهلوی‌ها:
«مرگ بر ملکه مادر، عفریته سگ‌پرست.»
۷۷- شوخی با دماغ اصیل آریایی:
«مرگ بر ممد دماغ.»
۷۸- اشاره رندانه به دلالی نفتی شاه:
«ممد سیای نفتی، آماده باش که رفتی.»
۷۹- شاه هم خدا دارد:
«ممد گری، آهنگری کارته، کارتر نگهدارته.»
۸۰- «من مرغ طوفانم» مثلا:
«ناله‌های مرغ طوفان، عروعر گردیده است. از نفیر توپ و تانکش، گوش کر گردیده است.»
۸۱- ایران به مثابه گوشت قربانی:
«نفتو کی برده؟ آمریکا، گازو کی برده؟ شوروی، پولشو کی خورده؟ پهلوی.»
۸۲- یک تُک پا رفته، بر‌می‌گردد:
«نفتی گفته نفت نداریم، مملی رفته نفت بیاره.»
۸۳- جمع سگ‌ها در راه خارج:
«ولیعهد پدرسگ، بی‌بی‌ات رفت با دو تا سگ.»
۸۴- لحظات بی‌طاقتی ملی:
«یا ابن الکچل، عجل علی فرارک.»
۸۵- تخت چسبی همایونی:
«یزید به تخت نشسته، چه سفت و سخت نشسته»
۸۶- آه ای شاه لخه‌دوز…:
«ای شاه خائن تو پینه‌دوزی، کفش آقارو باید بدوزی. اگه ندوزی، از شهر بیرونت می‌کنیم، تو پوزتو …ت می‌کنیم.»
۸۷- اولین ساندیس‌های انقلاب:
«شاه به ما کتک داد، خمینی به ما پفک داد.»
۸۸- دل‌پیچه در کابینه:
«این است شعار ملت، اسهال گرفته دولت.»
۸۹- قهرمان طلایی توده‌ها:
«آقاخمینی میاد از کربلا، با تفنگ طلا، میگه دستا بالا.»
۹۰- تسلی خاطر امام امت:
«آقای خمینی سرت سلامت، حکومت پهلوی ت…می در اومد، پیوند شاه و ملت هرگز هرگز، انقلاب سفید توزرد دراومد.»
۹۱- طعنه به چهارپای پالان‌کج:
«آی دربدر رضاپالونی، آی بی‌پدر رضاپالونی، آی تخم خر رضاپالونی، آی کره‌خر رضاپالونی، ای شراب‌خوار رضاپالونی، آی بی‌شرف رضاپالونی، آی سگ‌پدر رضاپالونی، آی کله‌خر رضاپالونی، ای سیراب‌فروش رضاپالونی.»
۹۲- در خدمت خائن‌ها:
«ارباب بختیار جیمی کارتره، امیر تیمسارها ژنرال هایزره.»
۹۳- شعر پارسی سرودن کارتر در جزیره ثبات:
«اربابش کارتر بگفتا، شاه غمخوار من است، مملکت مال من است.»
۹۴- شغل بعدی ارتشبد:
«ازهاری، ازهاری، می‌بندیمت به گاری.»
۹۵- تاری دید پس از زهرماری:
«ازهاری بیچاره، ای سگ چارستاره، بازم بگو نواره، نوار که پا نداره، چشمای تو خماره.»
۹۶- سوءاستفاده از قدرت:
«ازهاری می‌بندیمت به گاری، می‌بریمت بیگاری.»
۹۷- میلیونر گوشه‌نشین:
«استکان طلایی، فرح رفته گدایی.»
۹۸- شغل دوم همایونی:
«اسم من عباس، شاه ما رقاص»
۹۹- کابینه‌ی بی‌خاصیت نظامی در مرکز شعارها:
«الا ای شاه بی‌همت، بگیرد جان تو ملت، ولی آهسته آهسته. بکن تکیه به ازهاری، به آن جلاد درباری، بگو با گریه و زاری، شوم کشته به صد خواری. چه باشد چاره ازهاری.»
۱۰۰- نفرین یا پیش‌گویی؟:
«الهی، الهی، ولیعهدت بمیره، تا سر و سامان نگیره.»
۱۰۱- اولین روزهای تنفس:
«الهی برنگردی شاه خونخوار، شدیم راحت ز دستت ای سگ هار.»
۱۰۲- آمار عروس هرجایی، در اختیار ملت:
«انگور خوردیم چائیدیم، زن شاه را پاییدیم.»
۱۰۳- وعده‌ی خوش:
«ای بانو، ای بانو بنشین به روی زانو، زاری نکن شهبانو، اگر ممد دماغ بمیره، کارتر تورو می‌گیره.»
۱۰۴- اولین شعار همایونی:
«این است شعار دولت، چوب و چماق و غارت.»
۱۰۵- سطح همکاری شاه با شهبانو:
«بچه‌های دانشگاه، شاه را بردن زایشگاه، توی زایشگاه خوابیده، یک توله سگ زاییده.»
۱۰۶- ناامیدی اطبا:
«بیل و کلنگ و تیشه، این شاه آدم نمیشه.»
۱۰۷- یک «چیز» اینجا جا مانده:
«پسر رضا آلاشتی، رفتی توله‌تو گذاشتی.»
۱۰۸- ملتی که گول صحنه‌آرایی را نخورد:
«پفک نمکی نمی‌خواییم، شاه کرمکی نمی‌خواییم.»
۱۰۹- نشانه گرفتن قلب سرمایه‌سالارها:
«توپ، تانک، تریلی، حمله به بانک ملی.»
۱۱۰- معرّف حضور جمیع جهانیان:
«توپ، تانک، خمپاره، یه شاه داریم …پاره»
۱۱۱- نه بیگانه خوانش، بخوانش پسر:
«رضا کچل آلاشتی، عجب تخمی گذاشتی.»
۱۱۲- نسخه‌پیچ سرخانه:
«رضا کچل گفت با آه و ناله، مامان جونم فرق سرم مو نداره، مامان جونش گفت عیبی نداره، روغن بمال ماساژ بده مو در میاره.»
۱۱۳- دخالت راهپیمایان در شیوه تغذیه همایونی:
«شاه به …خوردن خود راضیه، خمینی گفت اینم سیا بازیه.»
۱۱۴- قوت غالب:
«شاه را بردن طویله، یونجه دادن نمیره.»
۱۱۵- اشاره تلویحی به برنامه روزانه نوکر باوفای سلطنت:
«شاه کمر شکسته، تو توالت نشسته، داد میزنه بختیار، یک آفتابه آب بیار»
۱۱۶- تک‌خور بی‌خانواده:
«شاه کجاست، تو بشکه، چی چی میخوره … خشکه.»
۱۱۷- زخم زبان به علیاحضرت:
«شهبانو دستکشت کو، شوهر سرکشت کو»
۱۱۸- علیه مرغ باغ ملکوت کاخ سفید:
«فاش می‌گویم و از گفته خود دلشادم، بنده کارترم و هرچه کنم آزادام»
۱۱۹- طعنه به دیده‌بوسی‌های ضربدری سران:
«فرح به من گفت، در گوش من گفت، با تلفن گفت، الهی مملی بمیره، جیمی مرا بگیره.»
۱۲۰- خواهر و مادر همه:
«فرح رفته به گردش، وعده داده به ارتش.»
۱۲۱- روزهای آخر پاییز:
«کارتر میگه اوکی اوکی؛ شاه میگه تاکی تاکی.»
۱۲۲- سلطنت در خدمت انقلاب:
«ماشین مرادبرقی، مرادبرقی، خمینی توشه، خمینی توشه، شاه باید هولش بده، تا روشن شه، روشن شه»
۱۲۳- در غیاب فمینیسم:
«نون و پنیر و پسته، خمینی پاریس نشسته، شاه چرا می‌ترسی، خمینی کارت نداره، سربه سرت میذاره، تاج تورو برمی‌داره، روسری سرت میذاره.»
۱۲۴- در رسای وفای شاهنشاه:
«یک سگ دارم قهوه‌ای، اسمش رضا پهلوی»
و
«یک سگ داریم ته باغه، اسمش ممد دماغه»
۱۲۵- اشاره به درازترین حلبی غرب آسیا:
«یک ورق حلبی، خیابان پهلوی»
عرض شد؛ این‌ها تنها بخشی از شعارهای برآمده از خشم و نفرت ملت ایران علیه رژیم وابسته و سفاک پهلوی بود که با حذف موارد خلاف اخلاق و ادب -که آن‌ها هم بخاطر میزان خشم عمومی و خستگی از سال‌ها استبداد، قابل درک می‌نماید- تقدیم شد. چه بسا با افزودن گویش‌ها و لهجه‌های اقوام ایران، دامنه‌ی شعارهای طنز مردم در روزهای انقلاب، بسیار بیش از این‌ها باشد.
قسمت اول را در اینجا بخوانید↓
???????
[…] دو لاشخور و یک کفتار برای شاهنشاه آفتابه بیاورید […]