با سلام خدمت شما مخاطبان گرامی، من دکتر زونکن عنابی هستم، فارغ‌التحصیل رشته‌ی “دو روز انگاری دنیا” از دانشگاه lmnop؛ در خدمتتون هستم با بخش مشاوره‌ی پیامکی.

عزیزی پیامک زدن گفتن، من سردبیر یه روزنامه‌ام، ۶ سال پیش یه تیتر زدیم که گندش در اومد و معلوم شد دروغه، تا همین الآن دارن ایستگاهمونو می‌گیرن، چه کنیم؟

به نظرم خودتو خیلی چیز نکن، حالا یه تیتر زدی دیگه، اونقد از این سوتیا تو فضای رسانه‌ای هست که هیچکس یادش نمی‌مونه؛ دیگه کم‌کم باید بری تو اجتماع و ترستو بزاری کنار. من خودم روزی ده بار سوتی می‌دم، عین خیالمم نیست.

همون دوستمون دوباره پیامک زدن و گفتن، نه آخه این یه جوری گندش در اومد که هیچکس فراموش نکرده، اصلا هر سال براش جشنواره طنز‌نویسی راه میندازن، میشیم سوژه‌ی خنده‌ی خلق‌الله. دستم به دامنت یه کاری بکن.

من دامن ندارم، شلوار می‌پوشم هار هار هار… نه حالا جدا از شوخی مگه چه تیتری زدی که براش جشنواره‌ی طنز برگزار می‌کنن؟ دیگه سوتی تو از باد معده‌ی بایدن بین کلی از مقامات کشورها که بدتر نیست. شاید توهّم زدی.

بازم پیامک زدن گفتن، امضای کری تضمین است.

یعنی چی؟ متوجّه نمی‌شم، وسط این بحث امضای کری چی می‌گه؟… آها این همون تیتریه که زدی؟ سردبیر روزنامه‌ی شرقی؟ داداش دمت گرم من خودم هر وقت یه گندی میزنم که فکر می‌کنم آبروم رفته، بعد یاد تو می‌افتم و می‌بینم وضعم از تو خیلی بهتره، کاملاً آروم می‌گیرم. اتفاقاً تو این جشنواره یه بار مقام هم آوردم. واقعا تیتر تاریخی زدی ها! الآن که فکر می‌کنم می‌بینم این کار تو هم‌سطح اون کار بایدنه.

مخاطب سیریشمون بازم پیامک زده و گفته، حالا ما یه خبطی کردیم، بگو چکار کنیم بشوره ببره؟

ببین راه که زیاده، مثلاً میتونی یه سوتی خیلی بزرگ‌تر بدی که واسه اون ایستگاهتو بگیرن و قضیه‌ی امضای کری رو فراموش کنن. هرچند خیلی کار سختیه، نمیدونم رو این قضیه جواب میده یا نه؟! کلاً مورد شما خیلی خاص و استثنائیه. یه راه دیگه‌ام اینه که یه مدّت کلّاً روزنامه رو تعطیل کنی، خودتم بری سراغ یه کاسبی دیگه، اینجوری شاید فراموش بشه که بازم بعید می‌دونم. ولی حدّاقل شاید تو کاسبی جدیدت موفّق بشی و پول پارو کنی.

مخاطب دیگه‌ای پیامک زدن و گفتن، دکتر من که خودم رو حساب امضای کری برجامو امضا کردم چه‌کار کنم؟ این راه‌حلّات رو منم جواب میده؟

به‌به! آقا فکر نمی‌کردم شما هم مخاطب ستون ما هستی؟ معلومه بعد از مسئولیت کلّا خلوتی ها! حقیقتش تو این موضوع اصلاً راه‌حلّ قطعی وجود نداره. به مخاطب قبلی هم گفتم، این موضوع خیلی خاصّه، بعیده به این زودی‌ها فراموش بشه. ولی اگه آرومتون می‌کنه باید بگم شما تو این قضیه تنها نیستید. مثلاً اون آقاهه که تو جشن پیروزی شماها یه تیشرت با پرچم آمریکا پوشیده بود و داشت قر می‌داد، یا اون بنده خدایی که یه دلار گرفته بود کنار هزارتومنی، و به طور ‌کلّی همه‌ی کسایی که بابت برجام خرکیف شده بودن، تو این مشکل با شما همدردن و تا تاریخ تاریخه، سوژه‌ی خنده‌ی ملّت هستن.

بعدشم فعلا این نسل‌ شما رو ایستگاه می‌کنن ولی نسل‌های بعدی که این روزا رو ندیدن چی؟ شما از الان باید کار کنید که نسل‌های آینده قضیه رو اونطوری که شما می‌خواید بشنون و سوژه‌ی خندشون نشید. خب مشاوره‌ی پیامکی این هفته هم تموم شد. امیدواریم مخاطبینی که این مشکل رو دارن، استفاده کرده باشن، هرچند حل کردنش واقعاً سخته. امیدوارم بتونید با مشکلتون کنار بیاید، خدانگهدار.