راه راه:
این بیماری نخستین بار در سربازان آمریکایی شاغل در پایگاه‌های نظامی این کشور در عراق دیده شد. دوره کمون (نهفتگی) آن بسیار کوتاه است و علائم به صورت حملات ناگهانی بروز می‌کند.

علائم

مهمترین علامت این بیماری ضربه ملایم مغزی است که معمولا همراه با اضطراب، تعریق شبانه، حساسیت به نور و بی اختیاری ادرار رخ می‌دهد. (مورد اخیر در بیماری‌هایی چون سندرم جزیره فارسی نیز دیده می‌شود) درصد بالایی از بیماران که دچار حمله می‌شوند از علائمی چون درد موضعی، خونریزی و مرگ شکایت دارند. در مراحل ثانویه اختلال در حافظه کوتاه مدت، اختلال در شمارش و اختلال در تکلم (صرفا در مورد ماجرای عین‌الاسد!) بروز می‌کند. علایمی چون کابوس شبانه و شب ادراری معمولا به طور مزمن باقی می‌مانند.

درمان

هنوز درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد اما به کمک برخی راهکارها می‌توان از شدت علائم کاست. طبق تحقیقات، بیمارانی که طی بیست و چهار ساعت قبل از بروز حمله مایعات کمتری مصرف کرده بودند تا ۱۵ درصد کمتر دچار عوارض ناشی از بی‌‌اختیاری شدند‌. پزشکان معمولا به بیماران توصیه می‌کنند برای به حداقل رساندن عوارض حمله، زیادی نخورند. ضدعفونی کردن دستها با محلول الکل و نوشیدن بقیه محلول نیز فشار عصبی ناشی از حمله را کاهش می‌دهد.