راه راه: از: یک ذی‌نفع
به: وکلای ملت
شنیدیم گفتید: به اروپا برای عمل به وعده هایش شک داریم. و اما بعد… فی الحقیقه تاکنون ما بدعهدی ای از جانب ایشان ندیدیم.
امضای آنها حکم سبیل پدر بزرگ ابوی بنده را داشت، شک در قطعیت عمل به وعده هایشان راه نمیابد.

رابطه با فرنگی ها هر چه بوده همه خیر و برکت و رشد برای مملکت به ارمغان آور‌ده، هر جا که قدم گذاشتند، آنجا را آباد کردند، همین صنعت نفت که آنان باعث و بانی اکتشاف و استخراجش شدند. خدایشان خیر دهاد، ما که آن زمان حالیِ‌مان نمیشد نفت چیست؟ این ماده ی بدبو و اشتعال‌زا را از دسترسمان دور کرده، بعد که یادگرفتیم، امانت را پسمان دادند(حالا کمی دیر یا زود).

صنعت هسته ای را چرا نمیگویی که ممکن بود به سمت آزمایش های خطرناک برود را کنترل کرده و ازمان قول گرفتند دست ب هیچ چیز نزنیم و فقط تحقیق های میدانی کنیم، بعد هم همه ی سوراخ سُنبه های اضافی را با بتن پر کردند که مبادا کسی پایش توی آن گیر کند؛ آخرش هم همه اش با آژانس می آیند و بهمان سر میزنند. فکر کنم کرایه ی آمد و شدشان خیلی زیاد میشد. FATF و مبارزه با پولشویی هم که از آخرین الطافشان به ما بود، برای تطهیر هر چه بیشتر اموالمان.
خدایی همه ی این پیشرفت های لا تُعَدُّ و لا تُحصی را مدیون قدم های مبارک ایشانیم. حال چه شده که شک به دل شریفتان افتاده نمیدانیم.

حیف از شما که میتوانید اوقاتتان را صرف عکاسی های حرفه ای و شعر خوانی و وعده شام کاری کنید، اما با این قبیل موارد خاطرتان را می آزارید. قدر دقایقتان را بدانید که حکم طلا را داشته و موثر در تعیین سرنوشت یک ملت. بناءً علی هذا پیشنهاد میکنم بدگمانی ها را کنار گذاشته و اعتماد کنید برود پی کارش. فی الحال اعتماد میتواند تنها دارایی مان باشد، اقلاً این یک فقره را از دست ندهید.

حقتان محفوظ
امضاء