سبعیت پرتکالیه (پرتغالی‌ها) در بلده هرموز (هرمز) را بدین عنوان ایراد نموده‌اند که به سفاین خود بحار را پیموده، به‌طریق جهان‌گشایی هر قسمت از ارض را که مطلوب طبع زالوانه ایشان می‌گشت، به محاربه و آتش‌باریدن قُلوه‌کن نموده، از جهاز هاضمه خود گذرانیده، اشربه پرتقالین رویش می‌نوشیدند. چون «آلفونسو آلبوکرکه» ملاح به هرموز رسید، از مشاهدت این بلده ذی‌قیمت، تشتک از سرِ خاک‌برسرش پریده، مغزینه‌اش سراسر فرمان غارت و کشتار شده، هرموز و قشم و بحرین و بندر گمبرون (بندر عباس) را به ارث پدری سلطان امانوئل خود ملحق نمود. پس از آن، پرتکالیه در خلیج‌فارس زیاده از صد سال آواز «کی از همه پِدَسّگ‌تره؟! من! من! من! من!» سرداده، مردم را به انواع شداید و محن گرفتار کرده، تجّار آن بلاد را به خاک بوار انداخته، خراج فراوان از مردم ستانده، نسخه جهان‌خواری و درندگی مختص قوم نابکار خویش را به پرومکس ارتقا دادند.