راه راه: بازجو: بازم که تویی! مگه غرق نشدی؟!
متهم: نزدیک بود غرق بشم اما نشد
بازجو: یعنی چی؟
متهم: افتادم تو آب های خلیج فارس. شنا بلد نبودم. داشتم غرق می شدم. یه دفعه دیدم دو تا از پشه ها که یکی شون شنا قورباغه و اون یکی کرال سینه می رفت دارن میان سمتم. وقتی رسیدن جلوی چشمام اونی که کرال میرفت گوشیشو گرفت جلوم. تو پی وی خودش تایپ کرده بود: دهنتو باز کن.
دهنمو باز کردم اومدن داخلم. دوباره رفتن سراغ بخش کنترل مغزم. اونی که شنا قورباغه میرفت سیگارشو روشن کرد. دودش پیچیده بود تو مغزم اعصابمو بهم ریخته بود. کامپیوتر مرکزی مغزم رو هک کردن و برام یه برنامه نوشتن که شش هام به آب شش تبدیل شدن. همینطور یه برنامه هم نوشتن که از پشتم یه موتور زیر دریایی در اومد و تونستم خودمو برسونم به کیش.
شنیده بودم کشوری در دور دست ها به اسم کانادا پشه هایی بسیار متشخص و متین و باادب داره. برای همین، همونجا سریع یک بلیط هواپیما گرفتم و خودمو رسوندم به کانادا.
آدرس بزرگ پشه ها رو گرفتم و رفتم پیشش. گفتم: حاج آقا دستم به بالت به دادم برس. پشه ی بسیار خوش برخوردی بود. زبون آدم حالیش بود. خیلی تحویلم گرفت. گفت تو را چه شده؟!
داستانم رو براش گفتم. اونم پشه های ما رو چند تا نصیحت کرد.
اونا هم به خوبی و خوشی دست از سرم برداشتن و همونجا در کنار پشه های خوب و نایس موندگار شدن. خلاصه کمال همنشین در اونا اثر کرد.
از بزرگ پشه ها پرسیدم که چطور به این درجه نائل آمدی؟ گفت: من که خوبم ما اینجا مگس هایی داشتیم که تبدیل طاووس شدن!
گفتم آخه چطوری؟!!
گفت: هعی…
گفتم: خواهش می کنم بگو.
گفت: خب امون بده بگم بچه… . همه چی از یک استندآپ کمدی شروع شد. یه سلبریتی از کشورهای دوردست به کشور ما اومد و از فضایل نداشته ما گفت. ما هم تو رودربایستی قرار گرفتیم و دیگه متحول شدیم. وگرنه من تو زندگی قبلیم سوسک بودم. الان یک ماهه که پاکم.
گفتم: پس بذارید منم اینجا بمونم خوب بشم.
گفتن: نمیشه فقط ما خوبیم.
خلاصه اینطوری شد که برگشتم ولی خداروشکر دیگه پشه ها دست از سرم برداشتن.
گفتم بیام از شما هم تشکر کنم که باعث خیر شدین.
بازجو: ببینم تو کیش بودی کجاها رفتی؟!
متهم: هیچ جا فقط یه شب رو تو یه پارک خوابیدم.
بازجو: همون. ساقیش خوب بوده. سرباز
سرباز: بله قربان؟
بازجو: اینو ببرش یه جا که فقط من نبینمش… .

می توانید قسمت های قبلی این متن را از لینک پایین بخوانید

قسمت اول

قسمت دوم