– سلام آقای جانسون! خوب هستید؟
+ سلام، ممنون. من آماده هر نوع مصاحبه‌ای هستم.
– خب از شرایط کلاس‌هامون خبر دارید؟
+ بله، کاملاً. جودو، تیراندازی با انواع سلاح‌های اتوماتیک و غیر اتوماتیک رو با پول شخصی رفتم آموزش دیدم و کاملاً آماده‌ام.
– خب می‌خواستی نری! از الان داری منت می‌ذاری سرمون؟! لابد فردا پس‌فردا هم یه تیر بماله به پات رد شه، می‌خوای دیه کامل ازمون بگیری؟
+نه بابا می‌خواستم بگم چقدر تو کارم حرفه‌ای هستم!
– ما از تو حرفه‌ای‌تریم. خودمون انگشت زخم شده رو رنگ می‌کنیم، جای دست قطع شده تحویل بیمه می‌دیم. برو، تو به درد همون گاوچرونی می‌خوری؟

– سلام آقای جکسون! خوب هستید؟
+سلامی چو بوی باروت اعلی!
– احسنت (ترجمه لایک)! من عاشق آدم‌های پر انرژی‌ام! خب انگیزه‌ات برای معلم شدن تو مدرسه‌هامون چیه؟
+ من تا حالا چندین بار با افراد حرفه‌ای دوئل کردم! همه رو برنده شدم. اما تا حالا تک به تک بوده، برام تکراری شده، می‌دونی دیگه حال نمیده! می‌خوام ببینم دوئل چند نفر به یه نفر چه طعمی داره، البته یه کوچولو اون لا به لای کار درسم می‌دم‌!
– خوشم میاد با شرایط ما آشنایی داری! خب بهت تبریک میگم از فردا می‌تونی بیای سرکار!
+ فقط من یکم وضع مالی‌ام خوب نیست!
– نگران نباش. برای خرید اسلحه با مجلس صحبت کردیم برای معلما دارن تخفیف ویژه می‌ذارن!

– سلام آقای ادیسون! خوب هستید؟
+ سلام، ممنون!
– خب آقای ادیسون از اسمتون پیداست که آدمی اهل علم و دانش هستید، در حالی که مدرسه‌ ما شرایط خاص خودش رو داره و فقط علم و دانش کافی نیست.
+ علم و دانشم کجا بود؟! من اسمم اندرسون بود. تو محله خیلی شر و شور بودم. مادرم اسمم رو عوض کرد تا یه کم رفیقای خوبم سراغم بیان.
– خب حالا برای چی می‌خوای معلم مدرسه‌مون بشی؟
+ شنیدم تو مدرسه بعضی بچه‌ها شاخ شدن، اسلحه می‌کشن! اونم تو منطقه ما!
– خب چجوری می‌خوای این قضیه رو مدیریت کنی؟ راه حلت چیه؟
+ یه اسلحه خریدم لوکس، با دقت بالا، فقط مخصوص هدشات، نه از اون سهمیه‌ای‌‌های به درد نخور که برای معلم‌ها گذاشتن! نگاه کن چه نازه! تازه قاب طلایی داره نگا…..بووووم! چی شد یه دفعه؟ ای بابا! یادم رفت رو ضامن بذارم!
(معلم به ضرب گلوله کشته و خونش بر روی سرامیک‌های مدرسه جاری شد.)