۲۲ مارس هر سال، روز جهانی آب نام دارد. در این روز، جهانیان به این فکر می‌کنند که زندگی‌شان به آب بَند است. البته اگر این‌چنین نیز فکر نکنند، مجبور به فکر این‌چنینی خواهند شد، بالاخره آب است و با کسی شوخی ندارد.

بند بودن زندگی به آب، معناهای متفاوتی را می‌تواند بر ذهن مخاطب، متبادر بکند.

در اولین تبادر ذهنی، ممکن است مخاطب فکر کند که زندگی‌اش روی آب بند شده‌است و ناگهان فرو خواهد ریخت. فکر دور از واقعیتی هم نیست و حتی ممکن است لفظ ناگهان برای آن زیاد هم باشد. مثلا که فکرش را می‌کرد که بانکی در آمریکا با سر به زمین بخورد و فدرال رزرو (بانک مرکزی آمریکا) خیلی زیرجلکی، چند صفر به اعداد کامپیوتر اضافه کند و … البته که آن‌ها بیشتر حالیشان هست و نقدینگی هم که کی داده و کی گرفته است!؟

معنای دیگری که ممکن است تبادرات ذهنی را درگیر کند، بحث بند بودن زندگی به آب است. مثلا ترکیه را ببینید، چند سالی بود که با تاسیس سدهای متوالی، ورودی آب به دجله و فرات را کم کرده بود و خود را ژنرال آب منطقه می‌پنداشت. ناگهان چه شد؟ مادر طبیعت اندکی قلنجش را شکاند و سد تُرکی تَرکی برداشت که جان و مال انسان‌های حول و حوش آن در خطر است. مادر است دیگر، شوخی ندارد.

تبادرات دیگری نیز هستند که واگویه‌ آن‌ها از لطف خالی است.

در روز جهانی آب، همگان به یکدیگر نگاه می‌کنند تا آن یکی، مراقب آب باشد و اگر کودکی آب را هدر می‌داد، با نوازش پَسِ گردنش او را از خبطش آگاه کنیم.

یک سال جستی ملخک، دو سال جستی ملخک، سال سوم به بحران کم آبی می‌خوری و باید با دوتا دستانت بر فرق سرت بکوبی ملخک.

امید است مسئولین و مردمان با اهتمام به آب و مصرف منطقی آن، این منبع را به فنا ندهند.