خب به آمریکا حق بدهید! واقعا این چه بساطی است که جمهوری اسلامی راه انداخته؟! آخر مگر می‌شود یک کشور به همین راحتی پایش را از نیم‌کره خودش درازتر کرده و با سرعت یوز ایرانی وارد حیاط خلوت یک کشور دیگر بشود! آن هم چه کشوری؟ آمریکا! آمریکایی که عظمتش از قدرت پیاده‌روی و هیبت بادهای وزان رئیس‌جمهورش هویداست، رئیس‌جمهوری که توانسته بود رکورد زمین نخوردن را در ده دقیقه‌ای که روی صندلی نشسته بود جلوی ناظران گینس بشکند. انگار این جمهوری اسلامی حواسش نیست که پا در کشورهایی گذاشته که قبل از این تا خرتلاق مطیع آمریکا بودند و با اشاره‌ای در آنها کودتا می‌شد و اگر دولتمردانش خلاف نظر آمریکا سخنی می‌گفتند باید ضمن استعفا، بساط خود را خرکش کرده و با گفتن قند و شکر خوردم، آنها را خوشحال می‌کردند. اصلا چه معنی دارد که ایران چیزی بیشتر از برجام را مطالبه کند و دنبال ارتباط با کشورهای همسایه و غیر اروپایی باشد! تا قبل از این دولت، تقریبا فقط ونزوئلا بود که از گذشته رابطه خوبی با ایران داشت ولی حالا نیکاراگوئه و کوبا و دیگر کشورهای آمریکای لاتین هم دیدند که اوضاع گل و بلبل است و اعلام کردند: ما هم بازی. الان هم وضعیت طوری شده که عکس قهرمان ایرانی‌ها را برفراز می‌کنند و بدون اجازه آمریکا از جمهوری اسلامی نفتکش می‌خرند، آن هم نه یکی! بلکه جلافت را به اوج رسانده و شش تا شش تا سفارش نفتکش و ساخت پالایشگاه داده‌اند. البته کاش تفاهمات ایران با کشورهای آمریکای لاتین فقط در حد همین ساخت پالایشگاه، استخراج معادن، تولید خودرو، تسهیل تجارت و کنار گذاشتن دلار در مبادلات باشد و ایران نخواهد بیشتر از این و بدون اجازه، جای پایی در آمریکای لاتین به جا بگذارد، چرا که با ادامه این وضعیت از حیاط خلوت آمریکا فقط به اندازه سرویس بهداشتی گوشه حیاط برایش باقی می‌ماند، سرویسی که دیوارهایش خراب شده و آبش هم قطع است!