راه راه : روز گذشته، وزیر راه یک کشور ناشناخته، پس از برخورد و زَد و خوردِ جزئی با چند تن از خبرنگاران و همچنین پرتاب ۳ عدد میکروفون و شکستن یک دوربین، در پاسخ به خبرنگاری که پرسید:”استاد چی ازتون بپرسیم خوبه؟” ابراز داشت:
احسنت! شما به نظرم یه جو عقل تو سرت هست!
شما اصلا لازم نیست چیزی بپرسی، بیا داخل وزارت خونه من خودم می گم بهت.

وی پس از جلوس بر کرسی وزارت و تکیه دادن کامل و قرار دادن پای راست بر روی پای چپ ادامه داد که:
ما چیز زیادی از مردم عزیزمون نمی خوایم که! مردم تا الان تمام خواسه های ما رو برآورده کردن، هم هنوز پراید میخرن و هم سوار میشن و از همه مهمتر، نماینده هایی انتخاب می کنن که می شه باهاشون مذاکره کرد و سوال و استیضاح و…بگذریم!

ایشان در ادامه ی پاسخ به خبرنگار گفتند:
ما هم قیم مردم نیستیما… ولی وظیفه انسانی خودمون می دونیم که خدمت رسانی کنیم به مردم،ما دوست داریم این مردم رو، مثلا کسی که تو قطار بمیره، ما بیمه اشو پرداخت می کنیم، جلسه مدیریت بحران میزنیم و می گیم ارتش و سپاه برن کارا رو انجام بدن …

در همین هنگام و بشکنی زده و ابراز داشت:
آها راستی! همین الان هم که هواپیما سقوط کرده ما گفتیم بچه های سپاه لاشه ی هواپیما رو پیدا کنن و بچه های ارتش هم برن بیارنش و آخرشم گزارشا رو بدن ما به مردم اعلام کنیم …

وزیر راه آن کشورِ ناشناخته، پای راستشان را از روی پای چپ پایین انداخته و اندکی تنه ی مبارک را به جلو خم نموده و افزودند:
ما فقط می گیم یه خوره قیمت بنزین رو دو _ سه برابر می کنیم تا مردم یه کم کمتر مسافرت کنند و کمتر از خونه بیان بیرون تا کمتر بمیرند!
والا انقدر سرعت مرگ و میر مردم زیاد شده که ما رو از کار و زندگی انداخته!
یه سفر خوش لندن هم نمی زارن از گلوی آدم پایین بره، هی زنگ، هی پیام، هی ایمیل…
بابا یه کم کمتر بمیرید، همیشه بمیرید!