راه راه: اتوبوسرانی:
یکی از بی ‌در و پیکرترین ناوگان به شمار می‌رود و مسافران به دید راننده به مانند «باد لاستیک زاپاس» می‌مانند. ساعت رسیدن به مقصد نه تنها برای راننده بلکه برای مسافران هم اهمیت ندارد، چرا که دیر رسیدن بهتر از گوشت ‌چرخ‌شده‌ سوخته رسیدن است. به طرز عجیبی دمای‌ بدن ‌راننده با بقیه مسافران متفاوت بوده و نصف مسافران تا رسیدن به مقصد سینه‌پهلو می‌شوند و در مقصد، راننده با گفتن: «هوا که خیلی توپ بود» تیرخلاص را به روح و روان مسافران می‌زند.
ریلی:
واگن‌های بعضی از قطارها همزمان با تولد ملکه ‌حاضر انگلیس ساخته شده‌ و در عین ناباوری همچون ملکه به حیات خود ادامه می‌دهند. اگر زمانی احساس کردید در حال جزغاله شدن هستید آرام باشید، درجای خود نشسته، ترمز دستی را نکشیده و با اطمینان به اینکه بیمه هستید، با خیال ‌راحت بمیرید. جالب است بدانید از معدود وسایل حمل‌و‌نقل که سر وقت حرکت می‌کند قطار است ولی جالب‌تر این است که زمان رسیدن به ایستگاه‌های مختلف را خود راننده هم نمی‌داند.
جاده‌ای:
مهمترین نکته دراین‌باره را رئیس پلیس راهور ناجا فرمودند که: «پراید و پژو آردی نباید در جاده‌ها تردد کنند. سهم خودروسازها در حادثه‌ها با تولید «ارابه‌مرگ» کم نیست.» در نتیجه با تکه‌تکه کردن و آتش ‌زدن این دو خودرو ۹۹ درصد تلفات جاده‌ای به همین خوشمزه‌گی رفع خواهد شد. آن یک‌درصد هم می‌ماند برای عشق‌سرعت‌ها و پروژه‌های‌ ناتمام‌ جاده‌های ‌تنگ‌ و بدترکیبی که اگر حضرت‌ملک‌الموت امان دهد آن‌ها هم رفع خواهند شد.
هوایی:
اگر با این قیمت‌های ‌نجومی‌ بلیط‌ هواپیما، توانایی خرید آن را دارید پس هر بلایی سرتان بیاید حقتان است!
دریایی:
بیشتر مخصوص عزیزان قاچاقچی است و به ما چه!