راه راه:

چیزی نمانده تا برنامه قندپهلو ده ساله شود. برنامه‌ای که نهمین فصل آن نوروز امسال از شبکه آموزش پخش شد.
قندپهلو وقتی متولد شد یکبار دیگر ثابت کرد شعر و شاعری آنقدر در میان ایران مورد توجه و علاقه هست که پرداختن به آن حتی در قالبی ساده و بدون زرق و برق مسابقه‌های تلویزیونی، می‌تواند به برنامه‌ای پربیننده تبدیل شود. چیزی که مسابقه مشاعره هم بار دیگر آن را گوشزد کرد و حالا در قندپهلو، شیرینی و جذابیت طنز هم چاشنی شعر شده بود.
هشت فصل قبلی قندپهلو با همه فراز و نشیب‌هایی که داشت توانسته بود غالبا کفی از کیفیت را داشته باشد، اما اگر بخواهیم تعارفات مرسوم را کنار بگذاریم، باید نهمین فصل آن را یکی از ضعیف‌ترینها بدانیم.
کیفیت پایین شعرها و شاعران که بارها در طول برنامه توسط ناصر فیض و شهرام شکیبا هم مطرح شد، در کنار به تکرار افتادن فرم مسابقه و از طرفی محدود کردن موضوع اشعار به کرونا از جمله دلایل اولیه این ضعف بود. حالا اگر حضور یک پزشک و صحبتهای معمولی آن را هم که لاجرم پارازیتهایی بود روی موج برنامه حساب کنیم، باز میتوان دلایل بیشتری برشمرد.
واقعیت این است که مگر چند شاعر طنزپرداز قوی در کشور داریم که بعد از ۸ فصل همچنان بخواهیم از چهره های جدید در برنامه استفاده کنیم؟ شاید اگر روی فرم برنامه و مراحل آن تامل بیشتری شود، بتوان به چارچوبی رسید که باز بتوان از شاعران طنزپرداز قوی در برنامه استفاده کرد.
علی ای حال، قندپهلو بی‌شک یکی از برنامه‌های مهم و مفید تلویزیون در حوزه ادبیات و طنز است و باید در جهت تقویت آن کوشید. برطرف کردن مشکلات مالی و هزینه کردن برای تقویت آن و از طرفی نوآوری‌ همیشگی در فرم و محتوا حتما می‌تواند این برنامه دوست داشتنی را به روزهای اوج خود برگرداند.