راه راه:شما یادتان نمی آید! از آقاجون اگر بپرسید یادش هست که قدیم ها وقتی می خواستند نهایت مخالفت یا آخرمقاومت خود را در برابر انجام کاری نشان دهند و البته زورشان به طرف مقابل نمی رسید، می گفتند:”مگه از روی جنازه من رد بشی”. نکته مهم و قابل توجه در بیان این جمله این بود که اگر هیچ نوع علاقه ای بین شما و “او” وجودنداشت، استفاده از این جمله نه تنها کمکی به شما نمی کرد بلکه باعث می شد تا طرف مقابلتان مانند غلطک از روی شما رد شود و صدای گوجه فرنگی بدهید!
حالا فکر نکنید بله، اینکه وزیر صنعت، معدن و تجارت گفته:”روی ریل قطار می ایستم و نمی گذارم واگن های روسی وارد ایران شوند” مصداق همان تهدید مذکور است، خیر! بیان این جمله نشانه فِرزی، زرنگی، تیزی و هوش بالای جناب وزیر است، چرا؟! عرض می کنم. اگر بنا بود ایشان در حوزه فعالیت خود و بافداکاری و ازجان گذشتگی، دهقان فداکار وار، جلوی چیزی یا کسی بایستند و از ورود صدمه و ضرر به کشورمان جلوگیری کنند، باید جلوی ورود کشتی کشتی کالای وارداتی می ایستادند که وارداتشان توسط برخی “سلطان”ها و “امضاطلایی”ها کمر تولید و صنعت ایران را شکسته است یا حداقل با حفظ و اصلاح طرح “شبنم” در مبارزه عملی با قاچاق کالا با سایر نهادهای ذیربط همکاری می کردند یا حداقل…که در هرصورت، طرفین مقابل با خونسردی از روی ایشان رد می شدند و گوجه و اینها! اما جناب ایشان با درایت، تدبیر و امید! پیش دستی کرده اند و با گفتن کلمه معروف: سوک سوک! روی ریل قطار جا گرفته اند، خیالشان هم راحت است که اگر بنا باشد واگنی از روسیه واردشود با کشتی وارد می شود و کسی با ایشان که روی ریل ایستاده کاری ندارد. تازه کشور(فعلاً دوست) روسیه هم احترام موی سپید ایشان را نگه می دارد حتماً!
از طرفی شنیده شده که یانکی ها بالاخره وعده داده اند که با وعده فروش هواپیما به ایران موافقت شده است. دولت هم که مطمئن است مثل وعده های قبلی به این وعده هم عمل نخواهدشد لذا باید یک نفر را پیدا کند تا در یک حرکت خودجوش! اعلام کند که “مگه از روی جنازه من رد بشه” و آنوقت روزنامه های هم‏یار دولت تیتر بزنند که بفرما! هواپیماها تا لب مرز رسیده بودند اما برای اینکه فلانی روی چیزشان ایستاده بود، رد نشدند و برگشتند و الا برجام که مثل آفتاب تابان در سفره روزمره مردم تاثیر تعهداتمان را از رکود عبور داده است!