به مرگ خودم

بسته شعر

کِرم سر قلّاب

این درآمد ها که در بشقاب توست، 

حاصل پست تک و جذاب توست

پیج، دریا و تو ماهیگیر آن 

بچه هم کرم سرِ قلّاب توست

درد دلی با آن ذره‌ی لامصب

دست ها دستکِشیده ست، دهان ماسکیده
که تو کابوس شبِ دست و دهانی کرونا

اینکه گفته ست خداوند: "عَذابی لَشدید"
به گمانم که تو از جنس همانی کرونا

بداهه شاعران راه‌راه برای چت‌های لو رفته

سلام سالومه

درد وطن و غصه مردم همه کشک است

با خوردن این غم، پی یک لقمه نان است

 

باشد به یقین معدن ویروس تظاهر

آنگونه که قطب کرونا شهر ووهان است

بداهه شاعران راه راه تقدیم به شایعه سازان فجازی

ای خاک دو عالم به سر شایعه‌سازت

ای آفت آگاهی افکار عمومی

مانند هجوم ملخی تو به اراضی



فکر همه مشغول به مستقبل و حال است

ذهن تو ولی یخ زده در مقطع ماضی