شبی در سعدآباد
۴:۰۹ ب٫ظ ۱۹-۱۱-۱۴۰۰
تلفن: عه. چه کار به من دارید. من مامور بودم و معذور. تازه، همین من بودم که به اطلاعش رساندم که چه نشستهای. اگر در نروی و فرار را بر قرار ترجیح ندهی، تکه بزرگهات، دماغت هم نمیشود. این بود که دمش را گذاشت روی کولش و رفت که رفت.