راه راه：همه ی آنهایی که آشپزی را حرفه ای دنبال میکنند میدانند اصولا جدا از مواد اصلی تشکیل دهنده ی غذا موادی که به عنوان چاشنی و سس استفاده میشود از اهمیت غیر قابل انکاری برخوردار ست.مخصوصا وقتی
غذا(به هر دلیل) قابل خوردن نباشدبا یک مقدار مایه ی و چاشنی مناسب میشود به خورد مردم داد.

البته این روش فقط یک راهکار آشپزی نیست. خیلی جاها کاربرد دارد،مثلا دولت محترم خودمان وقتی دید چلو کباب برجامش را نمیشود خورد چون آشپزهایک خرده عجله کرده بودند و روی کباب سوخته بود ولی مغز پخت نشده بود کمی هم شور و تلخ بود. سس بورسیه (و ما ادراک البورسیه)به آن اضافه کردند.یا حقوقهای نجومی و اختلاسها که واقعا درحلق ملت گیر کرده بود و اصلا نمیتوانستند نفس بکشند باکمی سس مجوز کنسرت که ریختند در کام ملت از خفه گی ایشان جلوگیری شد.

دولت به تازگی از یک مایه ی خیلی شیک و مجلسی پرده به نام شرمساری پرده برداری کرد تا به مردم کمک کند مزه ی تلخ مشکلات زوار اربعین در مرزها را تحمل کنند .طرز تهیه ی این سسها و مایه ها خیلی پیچیده نیست.

مواد لازم：
۱- هرچقدر سوژه و موضوع بی اهمیتی که دم دستشان هست. (سوژه هارا که نباید اسراف کرد )
۲- هرچقدر نمک در نمکدان هست تا حسابی شور شود.
۳- تمام موجودی فلفل قرمز هندی تا حسابی تند و آتشین شود، دهان منتقدان دستپخت مزبور بسوزد ،توان حرف زدن نداشته باشند.
در آخر همه ی مواد را با مقدار زیادی هیاهو و غوغا در ظرف رسانه ها ریخته آنقدر هم میزنند تا حجمش دوبرابر شود و به اصطلاح از کاه کوه بسازند.
در آخر مایه ی را روی دستپختشان که حتی قابل هضم نیست میریزند و میدهند به خورد خلق الله.

البته دولت یک راهکار دیگر دارد به نام بیژن زنگنه طور .وقتی مواد لازم برای مایه سازی را نداشت از آن استفاده میکند. مثلا باسکوت متواضعانه دربرابر آلودگی هوای شهرها با شعارخودش رفع میشود.
دربرابر تورم ：کاریش نداشته باش، وقتی مردم چیزی نتوانند بخرند خودش کم میشود وقس علی هذا که انصافا راهکار مدبرانه ای است. هزینه ای هم برای دولت نداشته که خدای ناکرده یک وقت از سهم حقوقهای نجومی کم بشود یا رقم اختلاسها پایین بیاید.