سلف سرویس/ رنجنامه وسایل خوابگاهی
دمپایی، همدم تنهایی

راه راه: ما دمپایی ها را دست کم نگیرید. فکر نکنید همین دو لنگه ی بی رنگ و چرکی که بوی جوراب می دهد و یک جای خوابگاه پارکش می کنید و بعد هم پیدایش نمی کنید، چیز بی اهمیتی است.
ما دمپایی ها نقش مهمی در زندگی بشریت داریم. ساده و سطحی که فکر کنید ما را فقط جلوه ای از کتلت های سلف می بینید اما اگر ماها نباشیم دست تنها می مانید و با هیچ چیزی نمی توانید دهان فاقد شعورها را کارواش کنید. اگر ما نبودیم، با چه چیزی می خواستید گوش الاغ برای خودتان درست کنید و جلونشینان کلاس را نصیحت کنید؟
ما دمپایی ها حتی نقش بسیار مهمی هم در تاریخ داریم. چه دعواها که به خاطر پوشیدن ما توسط غریبه ها، صورت نگرفته؛ چه خون ها که به خاطر خیس کردن ما بعد از دستشویی، ریخته نشده. مثلا وقتی هیتلر تصمیم به حمله به لهستان گرفت، از پوشیدن دمپایی خیس دستشویی عصبانی بود.
نیوتون هم الکی گفت سیب که باکلاس باشد، وگرنه همان دمپایی به کله اش خورده بود و عصبانی شد و از همه بشریت انتقام گرفت.
تحقیقات نشان داده که مراقبان جلسات امتحان هم، یکبار دمپایی خیس با جوراب پوشیده اند. پس حواستان به دمپایی ها باشد که اثر مستقیمی بر زندگی تان دارد. خیسشان نکنید.

ثبت ديدگاه




عنوان