آوردهاند روزی جمعی از دانشجویان، یارِ ما «کتاب» (کثرالله چاپه) را بدیدند که بر درختی تکیه کرده و هقهقکنان میگرید. او را گفتند: «علت چیست؟ شیطون بلا! نکند عاشق شدهای که همانند جوان بر درخت تکیه نمودهای؟»
شخص خیالی. دستمان در معرفی و حرف زدن از وی کمی بازتر است. میتوانید از وی خالیبندی هم کنید. اما اگر قرار باشد سندی تشکیل شود، اینجا نمیشود از شخصیت خیالی استفاده کرد. یا اگر طرفِ مقابلِ شما بخواهد وی را رو کنید، نمیتوانید. همین هم میتواند دردسر شود.
در بحث، اینقدر باید شاخکهای تیزی داشت باشید که متوجه شوید طرفِ مقابلِ شما با این حرفها به کجا میخواهد برسد. اینجا اگر بازنده شمایید، باید خیلی ریز و سوسکی موضوع را عوض کنید تا وی اصلاً نفهمد که چه میخواسته بگوید.